Plectranthus suelensis

Vorig jaar had ik Centranthus zuelensis in een pot staan en bloeide prachtig. Dus stekken genomen en dit jaar in de volle grond gezet op een warme plek op het zuiden. Het zijn enorme planten geworden maar geen bloei. Wat is daar van de oorzaak?

"Plectranthus zuelensis "......? Is die naam wel een officiële = erkende naam of ene die in de "commerce" uitgevonden is....?





Alle plectranthussen behoren tot de "lipbloemfamilie"

Plectranthus ernstii en soortgenoten

Plectron = spoor, Anthos = bloem of een spoor in de de basis van de bloemkroon.

Het geslacht Plectranthus behoort tot de familie der Labiatae (labiatus = voorzien van lippen) en kan meer dan 350 soorten omvatten waarvan zowel eenjarige als vaste plantene & struiken in voorkomen, verspreid in Azië, Afrika en Australië.
Het zijn meestal vorstgevoelige planten, de meeste zijn gekend als kamerplant, sommige als kruid of tuinplant (zgn “mottenkruid”, reumatiekplant) met semi-succulente stengels en ovaal- tot hartvormige bladeren.
De trosjes kleine buisvormige/lipvormige bloem aan lange aren. De bontbladige P. forsteri “Marginatus” is zeer in trek als bodembedekker of in een hekwerk (Eilanden in Stille Oceaan)
P. fruticosus is de zgn reumatiekplant of “mottenkruid” met haar grote geurende donzig behaarde bladeren. (Z-Afrika).
P. argentatus (Australië) wordt een meterhoge struik waarvan takken en bladeren overdekt zijn met zilveren haartjes. De ovale tot 10cm lange bladeren zijn fijn getand.
P. ciliatus (Z-Afrika) is een snelgroeiend bodembedekker met bronsgroen blad met dieppaarse onderkant, een korte bloeiwijze met lichtblauwe “lipbloemen”.
P. ecklonii (Z-Afr.) wordt wel 2m hoog. P. madagascarensis komt, zoals de naam het zegt, uit Madagaskar en ook uit Z-Afrika, breed uitgroeiend met heldergroene,5cm lange getande bladeren met zilvergrijze nerven en een paarse onderkant. Bloeit zowel wit als roze tot lichmauve.
Van haar herkomst is weinig geweten alhoewel het een redelijk gekende plant was, nu echter wel uit de mode.
Twee in Jacobsens Lexicon of Plants vermelde P. fischeri & P. prostratus groeien in Tanzania: Kilimanjora en zijn bij ons praktisch niet gekend.
Beter gekend is (was) P. ernstii, in 1982 ontdekt door Ernst van Jaarsveld in Natal, Z-Afr. En door L.E. Codd. beschreven.
De eerste , uit Afrika afkomstig, werd door Jurgen Dangaerd naar de Kopenhaahse Botanische Tuin gebracht.
Het is een semi-succulent die bij ’t verouderen een tot 5cm dikke caudex vormt. De stammetjes zijn tot 30-35cm lang, vertakt en met groene viltige,licht getande bladeren met lichtgroene onderkant. De bloemen zijn lichtblauw tot purper.
Verlangt een zeer waterdoorlatend grondmengsel met ¼ bladgrond aangevuld met wat klei/leemgrond en de rest met minerale bestanddelen zoals puimsteen, rijnzand of d.m;
In halfschaduw, liefst niet onder de 10°, ’s winters bijna droog (zie caudex) ’s zomers of en toe eens doornat en nadien bijna volledig laten opdrogen.
Vermeerderen door zaad (zelden verkrijgbaar) en door stek welke op Seramis op 3 dagen beworteld waren.
Zelf houd ik er (via stekken) een drietal in reserve, geleerd door de ervaring opgedaan door een eerder verloren plant wegens te koud en te nat in een winter.
Op plantenbeurzen e.d. zag ik deze plant ook al eens met het etiket “Ernestii” wat natuurlijk foutief is.

Foto: P. oertendahlii cv "Silver Star"

A.mateur (P.N.)

Heel hartelijk bedankt voor Uw uitleg. De naam moet zijn Plectranthus zuluensis. Begrijp dat deze plant het beter in de schaduw doet dan in de volle zon. Vorig jaar had ik hem in een pot op het noord oosten staan en kreeg alleen wat ochtend zon en bloeide prachtig. Veel stekken genomen en dit jaar op een warme plaats in de zon geplant , dus fout. Maar weer stekken nemen en volgend jaar weer in potten op het noord oosten plaatsen. Dit is echt een prachtige plant met mooie bloemen. Ik heb ook Plectranthus ciliatus die het fantastisch doet in pot op het noord oosten. Hij stekt heel makkelijk en kan vele vrienden er blij mee maken.
Met dank
Thalictrum