Rabarber

Rabarber is een meerjarige plant uit de duizendknoopfamilie (Polygonaceae). Tot deze familie van tweezaadlobbige planten behoren naast de rabarber ook boekweit en vele andere planten die we kennen uit de siertuin zoals de bruidssluier (Fallopia) en Persicaria's maar ook lastige onkruiden zoals verschillende soorten zuring.

Rabarber wordt echter gekweekt vanwege zijn smakelijke, malse stengels met een frisse smaak. Begin 1900 kreeg rabarber als voedingsgewas ook een plaatsje in de Belgische en Nederlandse tuinen. De dikke stelen sterven elk jaar af en na de winter verschijnen er nieuwe stevige stengels. Na vier a vijf jaar zijn de ondergrondse wortelstokken of rhizomen reeds voldoende groot zodat je de plant vanaf november of in het vroege voorjaar kan scheuren om soortechte cultivars te verkrijgen. Gebruik een scherpe spade en deel de plant in stukken met elk nog 1 a 2 neuzen (groeipunten). De buitenste, jongste stukken zijn de beste.

Rabarber planten:
Na het scheuren laat je de snijwonden opdrogen om ze daarna pas uit te planten op een diep bewerkte en goed vochthoudende bodem met een plantafstand van 1 x 1 m. De plantput graaf je vooraf 60 cm breed en diep uit en vul je terug met de grond verrijkt met compost of goed verteerde stalmest. Bij het aanplanten zorg je ervoor dat de neuzen nog net boven de grond uitsteken. Met een beetje geluk en een goede verzorging kunnen de aangeplante rabarberplanten 10 tot 15 jaar blijven staan vooraleer de oogst achteruit gaat. Het eerste jaar na de aanplant oogst je beter nog niet zodat de plant energie kan steken in de groei en verdere ontwikkeling.

Rabarberplanten kopen:
Ken je niemand die je aan een gescheurde plant kan helpen, dan kun je rabarberplantjes zeker in de tuincentra kopen. Let er op dat je gezonde, wortelstokken koopt met minstens 2 neuzen (groeipunten) en dikke, vlezige wortels. Koop planten die er gezond en fris uitzien.

Standplaats voor uw rabarber:
Rabarber is een gulzige plant en vraagt een zéér vruchtbare bodem met een matig zure pH (ca. 6). Te droge en uitgeputte grond zorgt er voor dat de planten snel zullen doorschieten en bloemstengels produceren wat niet goed is bij de teelt van rabarber. Bloemstengels kun je best steeds verwijderen om de planten niet uit te putten. Het zijn trouwens planten die veel stikstof nodig hebben om grote bladeren en stelen te kunnen vormen.
Plant bij voorkeur op een zonnige standplaats. In de halfschaduw zal het ook lukken, maar dan worden de stengels minder dik en is de rode verkleuring eveneens geringer.

Rabarber bemesten:
Plaats jaarlijks tijdens de winter een stapeltje stalmest of compost rond de rabarberpollen (niet op het hart van de plant), de voedingstoffen zullen geleidelijk de grond in sijpelen. Gebruik ongeveer een emmer stalmest (10 liter) per m².
Herhaal dit nog eens nà de oogst in juli.

Rabarber bevat veel oxaalzuur. Hoe jonger de stelen des te minder oxaalzuur deze bevatten. Als de bladstelen 2 tot 4 weken oud zijn, dan zijn deze het best om te consumeren. Door het verdringen van de kalkopname in het lichaam door het oxaalzuur wordt geadviseerd niet meer dan 2x per week een portie rabarber te eten. Door het oxaalzuur kent de rabarber weinig belagers.

De smaak van de stengels hangt sterk af van het ras en kan variëren van zoet tot zuur.

De rassen met groene stelen :

smaken zuurder
zijn beter om in te vriezen
hebben een sterkere groei
De rassen met rode stelen :

hebben een lagere opbrengst
smaken minder zuur en zijn dan ook een stuk zoeter (smakelijker)

Zie