Lieve Tine,
Tig jaar geleden, nadat ik enkele keren uit de traplift was gevallen en ook geen rolstoel wilde, hebben de artsen mij maar één keus gegeven!
OF NAAR HEN LUISTEREN of géén aandacht en zorg meer van hen krijgen.
Wel Tine, ik kon het niet geloven en wilde het niet geloven, ik had toch nog speciale krukken waar ik enkele stappen mee kon doen.
Ook hier was ik vele keren mee gevallen tot de huisarts ze onder mijn (grof gezegd) KONT wegsloeg.
Toen werd ik ook door hem verplicht om te doen waarvan hij wist wat nodig was, dat was in mijn geval niet weinig!!!
Ons huis verkopen en in een huurhuisje wat WEL goed aangepast was te gaan wonen.
(4 kamers minder)
Niet dat wij het minderwaardig vonden, een huurhuisje, maar wij hadden jaaaaaaaaaren gespaard om zoiets te kunnen kopen.
Ook moesten wij naar een zorgwinkel om een rolstoel en een goede stoel voor de huiskamer waar ik in kon zitten te passen.
Lieve Tine, je kunt mij geloven of niet maar ik heb zeker 1/2 uur gehuild als een klein kind in die winkel.
Waar ook andere mensen (klanten) waren, maar daar had ik geen oog voor.
Nu na tig jaren, zal ik je eens iets vertellen.
Had ik maar eerder naar alle artsen geluisterd, en was ik maar niet zo eigenwijs geweest, dan had ik nu niet zoveel ellende met alles en zou ik mij véél beter voelen!!!
A.U.B.Tine, doe wat de artsen tegen je zeggen nu het nog kan!!!
Later ben je ze er dankbaar voor want je kunt dan nog dingen doen die ik niet meer kan.
Hopelijk neem je alles aan wat men je vertelt, je hoeft je nergens voor te schamen want jij hebt je lichaam en gebreken (zoals de artsen zeggen) niet zelf uitgezocht!
Lieve Tine, ik kan het je niet genoeg vragen, accepteeer het A.U.B. nu is het moeilijk, dat weet ik maar later heb je er absoluut geen last of spijt meer van en ben je alleen nog maar blij met alles wat je voor JOUW gezondheid hebt gekregen!!!
Ger en ik weten wat het is en wensen je erg veel sterkte en hopen dat je alles zo spoedig mogelijk krijgt!
Lieve groeten, Ger en Jeannette