Promo's
Lentetips
Moederdag
Zaden en bloembollen
Praktisch tuinieren
Planten opkweken
Aanleg en inrichting
Tuinapotheek
Decoratie en sfeer
In en om het huis
Huis- en tuindieren
Serres en tuinhuizen
Planten kopen
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
Tuinbabbel
Forum
Nieuw
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Dieren
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
0Waarom tuinieren
▼ Ga naar meest recente reactie
hey,
het is misschien raar hoor, maar ik vroeg me deze morgen eens af waarom de meesten mensen tuinieren?
doen jullie het voor je plezier?
of is er misschien een andere reden?
ik hielp oma vroeger altijd in de tuin, toen ik een jaar of 10 was begon ik me zelf te interesseren in de tuin, en ik verslond heel veel boeken, en al doende leerde ik heel veel bij, ik heb al meer als 5000 bloembollen geplant, heel veel eenjarigen, andere stekte ik dan weer, en zo kwam ik bij heel mooie bloemen, ik ben nu 17 jaar, en sinds vorig jaar ben ik begonnen met zelf te zaaien, af en toe viel de opbrengst tegen, maar al bij al heb ik heel mooie bloemen voortgebracht!
nu oma sinds een paar jaar slechter te been is, zorg ik voor haar tuin, oma ziet heel graag bloemekes, dus ik zorg dat ze die kan zien, oma is mijn beste vriendin, dus ik doe dit met plezier voor haar, en ik geniet er tegelijker tijd ook weer van, het doet me zoveel plezier als ik oma zie genieten!
zijn er hier nog mensen met zo een verhaal?
het is misschien raar hoor, maar ik vroeg me deze morgen eens af waarom de meesten mensen tuinieren?
doen jullie het voor je plezier?
of is er misschien een andere reden?
ik hielp oma vroeger altijd in de tuin, toen ik een jaar of 10 was begon ik me zelf te interesseren in de tuin, en ik verslond heel veel boeken, en al doende leerde ik heel veel bij, ik heb al meer als 5000 bloembollen geplant, heel veel eenjarigen, andere stekte ik dan weer, en zo kwam ik bij heel mooie bloemen, ik ben nu 17 jaar, en sinds vorig jaar ben ik begonnen met zelf te zaaien, af en toe viel de opbrengst tegen, maar al bij al heb ik heel mooie bloemen voortgebracht!
nu oma sinds een paar jaar slechter te been is, zorg ik voor haar tuin, oma ziet heel graag bloemekes, dus ik zorg dat ze die kan zien, oma is mijn beste vriendin, dus ik doe dit met plezier voor haar, en ik geniet er tegelijker tijd ook weer van, het doet me zoveel plezier als ik oma zie genieten!
zijn er hier nog mensen met zo een verhaal?
woensdag 15 november 2006 - 18:54
Tekst aangepast
angelo,ik vind deze vraag helemaal niet raar -waarom ik tuinier het is zo begonnen-ik ben opgegroeit
bij mijn opa en oma,vroeger als ik nog klein was ben ik met mijn opa in zijn tuin gegaan wij moesten een eind lopen want de tuin was een eind weg als kind ben ik iedere keer graag mee gegaan het was van alles te zien vooral veel fruitboomen haden wij -je kunt het zo gek niet verzinnen appels -peren -pruimen -kersen-persiek en nog veel lekkere fruit-als ik later niet niet meer bij mijn grootouders woonde ben ik het landleven met alles omhen een beetje uit het oog verloren ,wel ben ik altijd van tuinieren blijven houden ,tot ik mijn man tegen kwam -daar had ik nu weer het buitenleven en een grote plek om mij echt uit te leven-en ik ben mij schoonvader die ik laats verloren heb van harte dankbaar door hem heb ik het tunieren wel echt zo goed onder de knie gekregen dat ik iedere dag in de tuin ben en ik het ook met plezier doe dat komt niet van niets hij was iedere dag in de tuin en zo ben ik voor een paar jaar ook in gerollt-vreugte heb ik als ik bezig ben vorige week heb ik een gedeelte van de tuin omgespit niet is mij te veel ik geniet van iedere uur dat ik buiten bezig ben plant zelfs boomtje in de tuin -snooi mijn druiven en boomen vind ik hastige leuk -zelfs heb ik veel planten
daaronder veel vaste ,vorig jaar heb ik van alles aan bloemen gehad nu ben ik weer iets aan het veranderen wil graag tuin met thema heben ik heb een groete tuin en drie iets kleinere tuinen
ieder tuin zal anders worden het al nog een hele klus voor mij zijn wel wat belangrijk is ik hou van bloemen en planten en als je daar zoveel leifde voor hebt en een doel kan niets fout gaan
ik vind ook dat men kan zien als de klus geklaart is was een voldoening het gebracht heeft
dit is waroom ik tuinier de liefde voor de natuur met alles wat er bij hoort
groetjes lisa
bij mijn opa en oma,vroeger als ik nog klein was ben ik met mijn opa in zijn tuin gegaan wij moesten een eind lopen want de tuin was een eind weg als kind ben ik iedere keer graag mee gegaan het was van alles te zien vooral veel fruitboomen haden wij -je kunt het zo gek niet verzinnen appels -peren -pruimen -kersen-persiek en nog veel lekkere fruit-als ik later niet niet meer bij mijn grootouders woonde ben ik het landleven met alles omhen een beetje uit het oog verloren ,wel ben ik altijd van tuinieren blijven houden ,tot ik mijn man tegen kwam -daar had ik nu weer het buitenleven en een grote plek om mij echt uit te leven-en ik ben mij schoonvader die ik laats verloren heb van harte dankbaar door hem heb ik het tunieren wel echt zo goed onder de knie gekregen dat ik iedere dag in de tuin ben en ik het ook met plezier doe dat komt niet van niets hij was iedere dag in de tuin en zo ben ik voor een paar jaar ook in gerollt-vreugte heb ik als ik bezig ben vorige week heb ik een gedeelte van de tuin omgespit niet is mij te veel ik geniet van iedere uur dat ik buiten bezig ben plant zelfs boomtje in de tuin -snooi mijn druiven en boomen vind ik hastige leuk -zelfs heb ik veel planten
daaronder veel vaste ,vorig jaar heb ik van alles aan bloemen gehad nu ben ik weer iets aan het veranderen wil graag tuin met thema heben ik heb een groete tuin en drie iets kleinere tuinen
ieder tuin zal anders worden het al nog een hele klus voor mij zijn wel wat belangrijk is ik hou van bloemen en planten en als je daar zoveel leifde voor hebt en een doel kan niets fout gaan
ik vind ook dat men kan zien als de klus geklaart is was een voldoening het gebracht heeft
dit is waroom ik tuinier de liefde voor de natuur met alles wat er bij hoort
groetjes lisa
woensdag 15 november 2006 - 21:04
Angelo
Waarom ben ik gaan tuinieren
Simpel om devolgende reden IK VIND HET LEUK
Verleden jaar ben ik gestopt met werken en ben bij ons in Vlaardingen gaan vragen of er tuin vrij was, dat was zo en op deze manier ben ik huurder geworden van een tuin van 10x15 meter.
waarom niet eerder? als je werkt kom je daar bijna niet aan toe en we weten allemaal dat een tuin uren vreet
Een leuke bijkomstigheid is dat alles wat van de grond afkomt zo lekker is.
Groeten brompie
Waarom ben ik gaan tuinieren
Simpel om devolgende reden IK VIND HET LEUK
Verleden jaar ben ik gestopt met werken en ben bij ons in Vlaardingen gaan vragen of er tuin vrij was, dat was zo en op deze manier ben ik huurder geworden van een tuin van 10x15 meter.
waarom niet eerder? als je werkt kom je daar bijna niet aan toe en we weten allemaal dat een tuin uren vreet
Een leuke bijkomstigheid is dat alles wat van de grond afkomt zo lekker is.
Groeten brompie
woensdag 15 november 2006 - 21:13
Ja,...waarom tuinieren?
Ik zou gewoon niet zonder kunnen.
Ik ben nu 16 en werk al(ja Angelo
) ook sinds mijn 10 in de tuin.
Eerst met Opa, maar toen hij kwam te sterven stond ik er alleen voor.
De tuin heeft er zo een jaar heel bedroefd bij gelegen.
De siertuin was toen wel in orde(nu niet tis hier gelijk een slagveld,...heraanleg)
Maar de moestuin was een katastrofe,...echt waar, de grassen en onkruiden stonden meters hoor.
Ik zag dat eerst niet goed zitten maar door aanmoediging van dichte familie lukte het toch.
Want als 11 ja bijna 12 jarige een stuk grond van 50 meter lang , om te spitten en onkruid vrij te maken,
ik kan u verzekeren, dat was me wel wat.
Maar zoals jullie wel weten heb ik ondertussen een heel andere weg ingeslaan en staan er nu elk jaar enorm veel verschillende soorten tomaten in de tuin.
De tuin waar de grassen meters hoog stonden.
En dat vindt ik nu zo leuk,...je begint van niets, en eindigt toch met iets mooi's.
Dus ja,...tuinieren, zit mij in het bloed en tzal er nooit uitgaan ook
grt
De andere Angelo
Ik zou gewoon niet zonder kunnen.
Ik ben nu 16 en werk al(ja Angelo
) ook sinds mijn 10 in de tuin.Eerst met Opa, maar toen hij kwam te sterven stond ik er alleen voor.
De tuin heeft er zo een jaar heel bedroefd bij gelegen.
De siertuin was toen wel in orde(nu niet tis hier gelijk een slagveld,...heraanleg)
Maar de moestuin was een katastrofe,...echt waar, de grassen en onkruiden stonden meters hoor.
Ik zag dat eerst niet goed zitten maar door aanmoediging van dichte familie lukte het toch.
Want als 11 ja bijna 12 jarige een stuk grond van 50 meter lang , om te spitten en onkruid vrij te maken,
ik kan u verzekeren, dat was me wel wat.
Maar zoals jullie wel weten heb ik ondertussen een heel andere weg ingeslaan en staan er nu elk jaar enorm veel verschillende soorten tomaten in de tuin.
De tuin waar de grassen meters hoog stonden.
En dat vindt ik nu zo leuk,...je begint van niets, en eindigt toch met iets mooi's.
Dus ja,...tuinieren, zit mij in het bloed en tzal er nooit uitgaan ook
grt
De andere Angelo
woensdag 15 november 2006 - 22:19
wat een leuke verhalen allemaal! 
ja inderdaad Angelo , het zien groeien van niks, naar iets prachtigs, dat geeft een kick, dat is gewoon waar genot! en het is heel interessant om zo iets mee te maken, weet je, ik pas heel veel wat ik in de tuin leer, toe in het dagelijkse leven, ik hoop dat jullie dat een beetje begrijpen!
ja inderdaad Angelo
, het zien groeien van niks, naar iets prachtigs, dat geeft een kick, dat is gewoon waar genot! en het is heel interessant om zo iets mee te maken, weet je, ik pas heel veel wat ik in de tuin leer, toe in het dagelijkse leven, ik hoop dat jullie dat een beetje begrijpen! woensdag 15 november 2006 - 22:26
angelo ,ik leer ook nog iedere dag bij zo is dit gewon ik denk dat men nooit alles weten kan
een het is goed om wat men in de tuin leert in het daglijkse leven toe te passen -
een het is goed om wat men in de tuin leert in het daglijkse leven toe te passen -
woensdag 15 november 2006 - 22:35
Ja waarom tuinieren die vraag is mij al zoveel gesteld en soms is mijn antwoord waarom niet. Vanaf jonge leefdtijd bezit ik een kleine bloementuin en iets grotere groentetuin. Na in verledentijd thuis komen na een zware dag was dit voor mij een onspanning om even nog in de tuin te werken een urendief neen dat was voor mij zo niet. Soms met vallen en opstaan was ik een gelukkige mens als ik even kon genieten van mijn tuin. Nu op rust gesteld en nog altijd genieten van het tuinieren. Mensenlief ik hoop dat ik dit nog lang kan doen ondanks het kraken van sommige ledematen zou dit niet willen missen.
andre
andre
woensdag 15 november 2006 - 22:58
Tuinieren daar heb ik eigenlijk nooit interesse voor gehad.
Mijn zus en ik wonen naast elkaar, en ons pa die kwam altijd onze groententuin verzorgen en ons ma de bloementuin, omdat wij allemaal fulltime werkten. Mijn man en ik hebben jarenlang nauwelijks 4 weekends in België geweest, dus hadden wij daar nooit tijd voor.
Sinds een 2tal jaar doen mijn ouders het wat rustiger (ze hebben een nieuwe hobby gevonden: reizen).
Ik ben dan wat verminderd met werken, en dan ben ik er mee begonnen, eerst proberen de siertuin te verzorgen (met vallen en opstaan).
Daarna de groentetuin, vorig voorjaar (2005) ben ik volop begonnen met experimenteren met tomatenplanten en andere groenten en ook met stekken.
Soms valt dat wel eens tegen, maar ja men is nooit te oud om iets te leren.
En dan bij het surfen ontdekte ik deze site. Hier heb ik al 't een en 't ander ontdekt waarom er iets bij mij niet of slecht groeide, waarom sommige stekken niet aansloegen, enz...
Ik vind het nu wel fijn om te kunnen zeggen, voilà hetgene dat we vandaag eten komt uit de tuin! En al zijn mijn tomaten niet zo mooi rond als in de winkel, of de bonen niet zo mooi recht enz., het smaakt eens zo goed, zoniet zelfs beter.
Mijn zus en ik wonen naast elkaar, en ons pa die kwam altijd onze groententuin verzorgen en ons ma de bloementuin, omdat wij allemaal fulltime werkten. Mijn man en ik hebben jarenlang nauwelijks 4 weekends in België geweest, dus hadden wij daar nooit tijd voor.
Sinds een 2tal jaar doen mijn ouders het wat rustiger (ze hebben een nieuwe hobby gevonden: reizen).
Ik ben dan wat verminderd met werken, en dan ben ik er mee begonnen, eerst proberen de siertuin te verzorgen (met vallen en opstaan).
Daarna de groentetuin, vorig voorjaar (2005) ben ik volop begonnen met experimenteren met tomatenplanten en andere groenten en ook met stekken.
Soms valt dat wel eens tegen, maar ja men is nooit te oud om iets te leren.
En dan bij het surfen ontdekte ik deze site. Hier heb ik al 't een en 't ander ontdekt waarom er iets bij mij niet of slecht groeide, waarom sommige stekken niet aansloegen, enz...
Ik vind het nu wel fijn om te kunnen zeggen, voilà hetgene dat we vandaag eten komt uit de tuin! En al zijn mijn tomaten niet zo mooi rond als in de winkel, of de bonen niet zo mooi recht enz., het smaakt eens zo goed, zoniet zelfs beter.
donderdag 16 november 2006 - 09:55
De meeste verhalen hierboven zijn zeer herkenbaar. Ook ik begon "mee te helpen" (van moetens !) thuis in de toen obligate moes- & fruittuin, kippenhok kuisen & eieren rapen, jaarlijks een biggetje grootvoeren,... Toen deed ik dat niet graag, maar te kiezen had ik, klein ventje, niet.
Later huurden we zelf een huis met een tuintje, en dan samen met de kleine kinderen vanalles planten (zonnebloemen, paprikapitjes, eikels, beukennootjes, pruikje van een ananas,...), enz. enz. Alles zien groeien & bloeien, de kinderen waren zeer enthousiast en ook ik vond er plezier in.
Voor mij is in de tuin (of met de kamerplanten) bezig zijn, nu pure ontspanning, een mentale douche, waarbij de beslommeringen van alledag even wijken. En het is ook altijd leuk als mensen even blijven staan om over het hek heen, een praatje te maken.
Later huurden we zelf een huis met een tuintje, en dan samen met de kleine kinderen vanalles planten (zonnebloemen, paprikapitjes, eikels, beukennootjes, pruikje van een ananas,...), enz. enz. Alles zien groeien & bloeien, de kinderen waren zeer enthousiast en ook ik vond er plezier in.
Voor mij is in de tuin (of met de kamerplanten) bezig zijn, nu pure ontspanning, een mentale douche, waarbij de beslommeringen van alledag even wijken. En het is ook altijd leuk als mensen even blijven staan om over het hek heen, een praatje te maken.
donderdag 16 november 2006 - 10:31
zaaien en planten werd mij meegegeven met de paplepel door 'den bompa' zaliger, altijd landbouwer geweest en groenten, kruiden, fruit... van eigen tuin smaken nu eenmaal veel lekkerder dan die van de winkel hé, een eigen moestuin bied je ook de mogelijkheid om onbespoten gewassen op tafel te zetten en daar is in deze tijd grote behoefte aan.
tuinieren is tevens een plezierige hobby, zonder al te zware inspanning maar met een gezonde hoeveelheid lichaamsbeweging kun je op een plezierige wijze bezig zijn op een eigen stukje grond, het geeft je de mogelijkheid om in onze jachtige maatschappij met beide benen 'op en in ' de aarde de loop van de seizoenen te ervaren met als resultaat verse groenten, heerlijk fruit of een
mooie bos bloemen
groetjes
tuinieren is tevens een plezierige hobby, zonder al te zware inspanning maar met een gezonde hoeveelheid lichaamsbeweging kun je op een plezierige wijze bezig zijn op een eigen stukje grond, het geeft je de mogelijkheid om in onze jachtige maatschappij met beide benen 'op en in ' de aarde de loop van de seizoenen te ervaren met als resultaat verse groenten, heerlijk fruit of een
mooie bos bloemen
groetjes
donderdag 16 november 2006 - 20:34
Tja, toen ik 10 jaar was had ik de goesting te pakken gekregen toen ik met mijn moeder zaliger en de ganse familie, met als dirigent de bomma, in de grote gemeenschappelijke tuin kon meehelpen en algauw resulteerde dat in een eigen te onderhouden stukje tuin. Als twintiger was deze goesting helemaal verdwenen in die mate zelfs dat ik mijn vriendin beloofde om rond ons huisje volledig beton te storten. Nu ik een vergevorderde dertiger ben, heb ik de bloemen en planten weer terug opgepikt daar ik na mijn dagtaak in het tuinieren een methode gevonden heb om de stress van me af te gooien en volledig tot rust te komen. Die beton is er dus nooit gekomen en ik zoek iedere dag wel naar een plekje om nog eens iets nieuws uit te proberen.
De microbe gaat dus blijkbaar nooit volledig over.
De lange van Bilze
De microbe gaat dus blijkbaar nooit volledig over.
De lange van Bilze
vrijdag 17 november 2006 - 19:49
Tekst aangepast
Hier bijna hetzelfde verhaal: in de tuin met de grootouders en de liefde voor groei en bloei daar
leren ontdekken...dan lange tijd opgesloten van in de morgen tot de avond voor het werk maar
altijd en iedere dag naar buiten verlangt.
Nu kom ik vol speed mijn bed uit om van den buiten te genieten...zijn mijn zaadjes aan het kiemen?,
welke kleurtjes komen er dit jaar bij?, welke nieuwe groeten probeer ik dit jaar?, wie kan ik vandaag
GELUKKIG maken met iets uit de tuin?....
Het is een passie denk ik die nooit overgaat
Ik vind het prachtig dat U dit voor Uw oma doet!
leren ontdekken...dan lange tijd opgesloten van in de morgen tot de avond voor het werk maar
altijd en iedere dag naar buiten verlangt.
Nu kom ik vol speed mijn bed uit om van den buiten te genieten...zijn mijn zaadjes aan het kiemen?,
welke kleurtjes komen er dit jaar bij?, welke nieuwe groeten probeer ik dit jaar?, wie kan ik vandaag
GELUKKIG maken met iets uit de tuin?....
Het is een passie denk ik die nooit overgaat
Ik vind het prachtig dat U dit voor Uw oma doet!
zondag 19 november 2006 - 22:32
leuke verhalen hier allemaal!
ook ik kijk dagelijks of ik iets nieuws kan ontdekken, en ben zo fier als mensen zeggen, je tuin is weer mooi, ik heb nu al 4 jaar op rij de prijs voor de mooiste voortuin gewonnen dus, ik ben wel blij
en oma ook, en daarvoor doe ik het hé!
ook ik kijk dagelijks of ik iets nieuws kan ontdekken, en ben zo fier als mensen zeggen, je tuin is weer mooi, ik heb nu al 4 jaar op rij de prijs voor de mooiste voortuin gewonnen dus, ik ben wel blij
en oma ook, en daarvoor doe ik het hé!
dinsdag 21 november 2006 - 18:19
Bij mij is het ook zo gegaan, alleen heb ik het niet geleerd van mijn grootvader maar van mijn pa.
Hij heeft altijd een grote siertuin en een grote moestuin gehad. In die laatste kreeg ik dan toen ik klein was een lapje voor mezelf. Ik zaaide er radijsjes, worteltjes, sla, enz. In de studententijd werd het allemaal weer wat op de achtergrond geschoven. Eens ik een eigen piepklein tuintje had begonnen de kriebels weer en had ik heel veel kruiden in potten en heb ik zelfs in een oude porseleinen wasbak radijsjes gezaaid
Nu heb ik een iets grotere tuin,onderverdeeld in een deel kruidentuin, moestuintje en een siertuintje.
Die tweede wordt hoofdzakelijk gebruikt voor tomaten
Ik ben toch blij dat ik die dingen geleerd heb, ik weet nog de eerste keer dat ik blikgroenten at: ik ben er ziek van geweest.
Ooit nam ik een vriendinnetje mee naar de moestuin , ik denk dat we 12 jaar waren en dat meisje kon meer dan de helft van de groenten niet herkennen! Die kende een wortel enkel uit een blik!
Geleidelijk aan komt er toch almaar meer interesse voor groenten telen of ze uberhaupt toch al vers te kopen ipv die zielige stukjes achter glas of blik.
Groetjes
Ann
Hij heeft altijd een grote siertuin en een grote moestuin gehad. In die laatste kreeg ik dan toen ik klein was een lapje voor mezelf. Ik zaaide er radijsjes, worteltjes, sla, enz. In de studententijd werd het allemaal weer wat op de achtergrond geschoven. Eens ik een eigen piepklein tuintje had begonnen de kriebels weer en had ik heel veel kruiden in potten en heb ik zelfs in een oude porseleinen wasbak radijsjes gezaaid
Nu heb ik een iets grotere tuin,onderverdeeld in een deel kruidentuin, moestuintje en een siertuintje.
Die tweede wordt hoofdzakelijk gebruikt voor tomaten
Ik ben toch blij dat ik die dingen geleerd heb, ik weet nog de eerste keer dat ik blikgroenten at: ik ben er ziek van geweest.
Ooit nam ik een vriendinnetje mee naar de moestuin , ik denk dat we 12 jaar waren en dat meisje kon meer dan de helft van de groenten niet herkennen! Die kende een wortel enkel uit een blik!
Geleidelijk aan komt er toch almaar meer interesse voor groenten telen of ze uberhaupt toch al vers te kopen ipv die zielige stukjes achter glas of blik.
Groetjes
Ann
woensdag 22 november 2006 - 10:09
Tekst aangepast
wat ik lees in jullie verhalen , komt ook soms voor in mijn geschiedenis.
Nooit of nooit met een tuin bezig geweest. Studeren , in Frankrijk leven bij mijn tante, daar werken, dan eventjes overgekomen naar België, op een huwelijksfeest mijn toekomstige man tegengekomen,en ja terug naar België gekomen.
Een oude vervallen hoeve met zeer veel grond aangekocht toen we pas gehuwd waren. En dan is het begonnen. Samen met de hulp van een buurman. Daar ik een fervent voorstaander van "mai 68 " was en nog steeds ben, alles moest en zou bio worden. Maak dat maar wijs aan mensen die in een programma zitten van trad. groentenkweek en dan nog werd ik steeds als "stadsmus" beschouwd.
Door mijn grote kennisenkring in het groene milieu in Frankrijk had ik steeds een groot aanbod aan diverse zaden.
Wij hadden toen geen serre, dus ik kocht mijn tomatenplantjes steeds aan huis bij Peter Bauwens.
Ik ken dus al vrij lang de goede smaak van de oude tomatensoorten, niettegenstaande ik aangevallen ben hier op het forum door bepaalde mensen die mij van "onkunde" en "onwetentheid" de stempel opgedrukt hebben.
Nu is het voor mij als het ware een must, ik kan niet meer zonder tuinieren. Het is een deel van mijn leven geworden. Toen kwam de internetrage en ben ik begonnen via een candese site om wereldwijd zaden te ruilen.
Ik heb niet alleen vreugde beleefd aan mijn tuinieren, ook een zeer grote désilusie, . Alles is weer opperbst geworden toen ik Angelo ontmoet heb. En natuurlijk toen ik op dit forum terecht gekomen ben. Wij vormen een goed team, wij werken zeer goed samen. Wij zijn zeker niet jaloers op mekaar, integendeel. Hier op dit forum heb ik ook nieuwe vrienden gemaakt (en vriendinnen) allemaal oprechte mensen, toffe mensen. Ik heb zowel dit forum als mijn tuin nodig om mijn dag goed te starten.
Nooit of nooit met een tuin bezig geweest. Studeren , in Frankrijk leven bij mijn tante, daar werken, dan eventjes overgekomen naar België, op een huwelijksfeest mijn toekomstige man tegengekomen,en ja terug naar België gekomen.
Een oude vervallen hoeve met zeer veel grond aangekocht toen we pas gehuwd waren. En dan is het begonnen. Samen met de hulp van een buurman. Daar ik een fervent voorstaander van "mai 68 " was en nog steeds ben, alles moest en zou bio worden. Maak dat maar wijs aan mensen die in een programma zitten van trad. groentenkweek en dan nog werd ik steeds als "stadsmus" beschouwd.
Door mijn grote kennisenkring in het groene milieu in Frankrijk had ik steeds een groot aanbod aan diverse zaden.
Wij hadden toen geen serre, dus ik kocht mijn tomatenplantjes steeds aan huis bij Peter Bauwens.
Ik ken dus al vrij lang de goede smaak van de oude tomatensoorten, niettegenstaande ik aangevallen ben hier op het forum door bepaalde mensen die mij van "onkunde" en "onwetentheid" de stempel opgedrukt hebben.
Nu is het voor mij als het ware een must, ik kan niet meer zonder tuinieren. Het is een deel van mijn leven geworden. Toen kwam de internetrage en ben ik begonnen via een candese site om wereldwijd zaden te ruilen.
Ik heb niet alleen vreugde beleefd aan mijn tuinieren, ook een zeer grote désilusie, . Alles is weer opperbst geworden toen ik Angelo ontmoet heb. En natuurlijk toen ik op dit forum terecht gekomen ben. Wij vormen een goed team, wij werken zeer goed samen. Wij zijn zeker niet jaloers op mekaar, integendeel. Hier op dit forum heb ik ook nieuwe vrienden gemaakt (en vriendinnen) allemaal oprechte mensen, toffe mensen. Ik heb zowel dit forum als mijn tuin nodig om mijn dag goed te starten.
woensdag 22 november 2006 - 11:10
Even inpikken op Rita, ....en mijn dag te eindigen.Want vooralleer ik slapen ga kijk ik nog even de berichten op het forum na.
Het lijkt allemaal op elkaar,ook ik was als jongste van een gezin genoodzaakt om na de dood van mijn vader (ik was toen amper 18 jaar)de tuin te onderhouden samen met mijn moeder .Van gazon was toen amper sprake,iedereen had wat kippen die in een tamelijk grote ren liepen,De rest van de tuin was hof,d.w.z.de dagdagelijkse groenten,prei,wortelen selder,tomaten,ajuin,kolen en een groot stuk aardappelen. Verder enige appel-,peren-,kersen-,en pruimenbomen die nooit gespoten werden.Aan de kant stonden Dahlia's en enige andere bloemen.Mijn moeder had daarbij de aard van haar vader geërfd om nooit een plantje onkruid te dulden tussen de groenten.Al haar vrije tijd ging dus naar het schoffelen,met als gevolg dat ,toen het niet meer goed ging met haar,ze mij voortdurend achterna zat om mij te wijzen waar iets stond dat er niet hoefde.Later kwam ik in de ban van het kersen kweken en volgde ik menige cursus om kwaliteit fruit te te produceren.Door mijn vrouw's familie kwam ik ook in het wijnmakersmillieu terecht en verdiep ik me thans ook in het druivenkweken .Een grote wereld ging er voor ons open op het internet,waar we toevallig op dit forum terecht kwamen,en er nu al goed ingeburgerd zijn.
Het lijkt allemaal op elkaar,ook ik was als jongste van een gezin genoodzaakt om na de dood van mijn vader (ik was toen amper 18 jaar)de tuin te onderhouden samen met mijn moeder .Van gazon was toen amper sprake,iedereen had wat kippen die in een tamelijk grote ren liepen,De rest van de tuin was hof,d.w.z.de dagdagelijkse groenten,prei,wortelen selder,tomaten,ajuin,kolen en een groot stuk aardappelen. Verder enige appel-,peren-,kersen-,en pruimenbomen die nooit gespoten werden.Aan de kant stonden Dahlia's en enige andere bloemen.Mijn moeder had daarbij de aard van haar vader geërfd om nooit een plantje onkruid te dulden tussen de groenten.Al haar vrije tijd ging dus naar het schoffelen,met als gevolg dat ,toen het niet meer goed ging met haar,ze mij voortdurend achterna zat om mij te wijzen waar iets stond dat er niet hoefde.Later kwam ik in de ban van het kersen kweken en volgde ik menige cursus om kwaliteit fruit te te produceren.Door mijn vrouw's familie kwam ik ook in het wijnmakersmillieu terecht en verdiep ik me thans ook in het druivenkweken .Een grote wereld ging er voor ons open op het internet,waar we toevallig op dit forum terecht kwamen,en er nu al goed ingeburgerd zijn.
woensdag 22 november 2006 - 16:25
Tuinieren moet toch in het bloed zitten denk ik.
Mijn grootmoeder was bloemiste en nadat mijn grootvader gestorven was heeft ze de bloemisterij opgedeeld in moestuintjes.
Als kind lijkt het allemaal zo logisch: grond omspitten, zaaien om te oogsten, de bloesem zien veranderen in fruit, schapen, kippen, konijnen om op te eten. Ik stond er niet bij stil.
Maar vanaf het moment dat ik een huis met tuin had, borrelde de groene drang op.
Experimenteren, creëeren, genieten van het resultaat, op je bek gaan, het is een fantastisch geheel.
Het meeleven met het ritme van de natuur, de verwondering over kleine dingen...
Het zijn waarden die in onze hectische maatschappij een beetje verdrongen worden.
Ik vind tuinieren zelfs een beetje te vergelijken met in groep mediteren:
Iedereen is met het zijne bezig, iedereen doet het op zijn manier, naar zijn aanvoelen maar toch is er die immense verbondenheid die zeer duidelijk wordt op dit forum.
De tuin is voor mij een middel om in evenwicht te blijven. Je vind er geestelijk rust, je word er fysiek sterker van
en het houdt het koppeke draaiend, want de tuin gaat in rust maar de tuinier niet hé.
Mijn grootmoeder was bloemiste en nadat mijn grootvader gestorven was heeft ze de bloemisterij opgedeeld in moestuintjes.
Als kind lijkt het allemaal zo logisch: grond omspitten, zaaien om te oogsten, de bloesem zien veranderen in fruit, schapen, kippen, konijnen om op te eten. Ik stond er niet bij stil.
Maar vanaf het moment dat ik een huis met tuin had, borrelde de groene drang op.
Experimenteren, creëeren, genieten van het resultaat, op je bek gaan, het is een fantastisch geheel.
Het meeleven met het ritme van de natuur, de verwondering over kleine dingen...
Het zijn waarden die in onze hectische maatschappij een beetje verdrongen worden.
Ik vind tuinieren zelfs een beetje te vergelijken met in groep mediteren:
Iedereen is met het zijne bezig, iedereen doet het op zijn manier, naar zijn aanvoelen maar toch is er die immense verbondenheid die zeer duidelijk wordt op dit forum.
De tuin is voor mij een middel om in evenwicht te blijven. Je vind er geestelijk rust, je word er fysiek sterker van
en het houdt het koppeke draaiend, want de tuin gaat in rust maar de tuinier niet hé.
vrijdag 24 november 2006 - 13:14
vrijdag 24 november 2006 - 15:27
Tekst aangepast
Toen ik 4/5 jaar was mocht ik mijn moeder helpen in de tuin. Ik mocht de boontjes en de erwten in de grond stoppen. Ze zei altijd: " De boontjes moeten niet te diep hoor, ze moeten de klok horen luiden". Ik was de jongste van 12 op een boerderij. En als ik bij haar was dan had ze me ook onder controle denk ik nu. Als ze mij toen vroegen wat ik zou worden, dan was het antwoord: "Tuinman". Met 8 jaar mocht/moest ik de groentetuin omspitten. Helaas is mijn moeder al gestorven toen ik 10 was. Ik moest verder gaan studeren en ben uiteindelijk leraar tuinbouwonderwijs geworden. Maar ik had, toen ik mijn stekkie gevonden had in Borculo, al snel weer een groentetuin en die heb ik nu al bijna 40 jaar. Intussen heb ik al een aantal jaren hulp van mijn trekker "Brammetje" (Allgaier/system Porsche). Dat is een tweede liefhebberij, die de eerste dus mooi ondersteunt. Ook heb ik nog een siertuin, maar bij mij ligt het hart toch zeker ook bij de groentetuin.
Op de groentetuin leren we steeds nog van elkaar en worden de "sociale contacten" onderhouden zeg ik tegen mijn vrouw als we weer eens hebben staan te kletsen op de tuin.
Op de groentetuin leren we steeds nog van elkaar en worden de "sociale contacten" onderhouden zeg ik tegen mijn vrouw als we weer eens hebben staan te kletsen op de tuin.
zondag 26 november 2006 - 10:27
De verhaaltjes die ik hier lees zijn één voor een schattig,
maar de vraag waarom tuinieren?????
Waarom gaat de een vissen en waarom zit een ander in het café?
Waarom zit de ééne op de pc en waarom gaat een ander naar de voetbal?
Waarom voert men oorlog en waarom onstaan er burenruzie's???
Ik vind het een vraag waar geen echt antwoord kan op gegeven worden.
Het zal in onze gene zitten zeker.
Gr Esem
maar de vraag waarom tuinieren?????
Waarom gaat de een vissen en waarom zit een ander in het café?
Waarom zit de ééne op de pc en waarom gaat een ander naar de voetbal?
Waarom voert men oorlog en waarom onstaan er burenruzie's???
Ik vind het een vraag waar geen echt antwoord kan op gegeven worden.
Het zal in onze gene zitten zeker.
Gr Esem
zaterdag 2 december 2006 - 13:27
Heel simpel, het opsnuiven van omgeploegde aarde, de geur van bloemen, afgemaait gras, kortom het gedrogeerd zijn door de natuur.
Tine.
Tine.
zaterdag 2 december 2006 - 16:33
Ik ben ook van kleinsaf beginnen meehelpen in de tuin van mijn mama die ook vol bloemen staat.
Tuinieren is altijd een hobby geweest, maar het is pas echt een passie geworden op mijn 27e. Sinds mijn 27e ben ik zwaar ziek en heb ik mijn werk, hobby's, bezigheden die ik ervoor had moeten opgeven.
Het enige dat ik nog kan is tuinieren omdat ik dat aan eigen tempo kan.
Tuinieren is eigenlijk noodgedwongen een passie geworden omdat mijn tuin mijn wereldje geworden is omdat ik de meeste dagen niet eens per auto kan rijden van de spier- en gewrichtspijn en vermoeidheid.
Juist omdat ik door mijn ziekte zoveel thuis zat, ben ik dingen gaan opzoeken op internet over de planten die ik in de tuin staan had en ben ik tuintijdschriften beginnen lezen en tuinboeken.
Daarvoor kende ik amper de naam van de planten in mijn tuin. Ik vond iets mooi en dat was voldoende... maar hoe meer ik begon te lezen hoe meer interesse ik ook kreeg in die namen en hoe meer ik een plantenfreak werd.
Toen hadden we wel nog een huurhuis met tuin dus kon ik nog niet ten volle mijn goesting doen in de tuin. Maar toen we 5 jaar geleden naar hier verhuisden, naar ons eigen huis, had ik eindelijk mijn eigen tuin.
Jammer dat ik door mijn ziekte wel mijn droomtuin niet kon hebben. Ik droomde van een tuin van minstens 2000 m2 waarvan de grote helft een siertuin zou zijn, dan nog een moestuin en een stuk wilde bloemenweide met enkele hoogstam fruitbomen op.
Maar omdat mijn ventje niet graag tuiniert en het onderhoud (buiten de hagen en bomen snoeien) voor mij is, heb ik mijn droom moeten laten varen en moet ik me tevreden stellen met een stuk grond van bijna 600 m2. Groter had het in ieder geval niet mogen zijn want er zijn nu al momenten dat het me te veel wordt om te onderhouden, en dan heb ik het over onkruid wieden want ik ben nooit mee met het onkruid. Het is me altijd te vlug af om te beginnen bloeien en zich uit te zaaien
Ik weet héél goed waarom ik tuinier ! Het houdt me mentaal overeind. Want op je 27e je leven moeten opgeven is een heel hard om te slikken en die plantjes zien groeien, wroeten in de aarde, al dat dierenleven rond je zien die profiteert van je tuin... wel dat is elke dag een mentale opkikker
Tuinieren is altijd een hobby geweest, maar het is pas echt een passie geworden op mijn 27e. Sinds mijn 27e ben ik zwaar ziek en heb ik mijn werk, hobby's, bezigheden die ik ervoor had moeten opgeven.
Het enige dat ik nog kan is tuinieren omdat ik dat aan eigen tempo kan.
Tuinieren is eigenlijk noodgedwongen een passie geworden omdat mijn tuin mijn wereldje geworden is omdat ik de meeste dagen niet eens per auto kan rijden van de spier- en gewrichtspijn en vermoeidheid.
Juist omdat ik door mijn ziekte zoveel thuis zat, ben ik dingen gaan opzoeken op internet over de planten die ik in de tuin staan had en ben ik tuintijdschriften beginnen lezen en tuinboeken.
Daarvoor kende ik amper de naam van de planten in mijn tuin. Ik vond iets mooi en dat was voldoende... maar hoe meer ik begon te lezen hoe meer interesse ik ook kreeg in die namen en hoe meer ik een plantenfreak werd.
Toen hadden we wel nog een huurhuis met tuin dus kon ik nog niet ten volle mijn goesting doen in de tuin. Maar toen we 5 jaar geleden naar hier verhuisden, naar ons eigen huis, had ik eindelijk mijn eigen tuin.
Jammer dat ik door mijn ziekte wel mijn droomtuin niet kon hebben. Ik droomde van een tuin van minstens 2000 m2 waarvan de grote helft een siertuin zou zijn, dan nog een moestuin en een stuk wilde bloemenweide met enkele hoogstam fruitbomen op.
Maar omdat mijn ventje niet graag tuiniert en het onderhoud (buiten de hagen en bomen snoeien) voor mij is, heb ik mijn droom moeten laten varen en moet ik me tevreden stellen met een stuk grond van bijna 600 m2. Groter had het in ieder geval niet mogen zijn want er zijn nu al momenten dat het me te veel wordt om te onderhouden, en dan heb ik het over onkruid wieden want ik ben nooit mee met het onkruid. Het is me altijd te vlug af om te beginnen bloeien en zich uit te zaaien
Ik weet héél goed waarom ik tuinier ! Het houdt me mentaal overeind. Want op je 27e je leven moeten opgeven is een heel hard om te slikken en die plantjes zien groeien, wroeten in de aarde, al dat dierenleven rond je zien die profiteert van je tuin... wel dat is elke dag een mentale opkikker
zondag 3 december 2006 - 01:38
ik heb jullie verhalen allemaal gelezen , en wat verschillend allemaal ,hoe iemand de liefde voor het tuinieren heeft gevonden,
maar een ding blijft terug komen het uitkomen van een zaadje tot plant of een plant die je koopt en heel mooi is of het alleen maar om te eten is of voor de sier.
ik had met mijn 7 jaar schooltuintjes ik vond dat prachtig , radijs planten sla , spinazie, bloemen en nog veel meer.
o wat was ik trots dat als het groot genoeg was dat je het mee naar huis mocht nemen ,
of die bloemen, dan gaf ik een bos aan mijn moeder,
trots uit mijn eigen schooltuintje.
dat ik kinderen kreeg, en mijn zoon een schooltuintje had heeltoevallig op de zelfde schooltuinen compleks als ik jaren geleden in mijn kindertijd.
kwam hij ook trots aan zetten met zijn groente e.d.
thuis had ik niet zo naar de drang van tuinieren dat deed mijn vader altijd, ik vond het wel mooi, hij had o.a. een klapbes in de tuin en rododenron ,sering en daar waren ze zo trots op mijn ouders.
nu kan ik daar alleen maar op terug kijken want ze zijn er niet meer.
nadat ik op mijn zelf kwam te wonen kwam de liefde voor binnenplanten ,
na 8 jaar op de flat gewoont te hebben kwamen we in een huis met een tuintje, als eerst kwam daar de sering in te staan later die van mijn moeder.
ik had er ook een moesappelboom instaan later kwam er ook een pereboom in te staan (stoof).
en een heleboel planten.
nu ben ik weer verhuisd, maar mijn andere tuin blijft altijd mooier als die ik nu heb.
misschien omdat daar ook gras lag(mijn man wil geen gras meer)
heb wel nu aalbessen en een kerseboom.
maar even terug waarom het ging ,
ik zou nit meer zonder tuinieren kunnen,je krijgt vooralles wat je in de tuin doet al is het zaaien ,kopen of wat dan ook een mooie plant voor terug.
en enigste wat ik jammer vind is dat mijn tuin niet zo groot is,
ik zou zoveel meer willen doen met mijn tuin, sier, en moes tuin maar dat kan bij mij niet op grote schaal ook niet kwa bomen zoals appel e.d. van wege de buren die dan gaan zeuren.
mijn tuintje is nu maar 5 bij 6a7 meter.
gr.an
maar een ding blijft terug komen het uitkomen van een zaadje tot plant of een plant die je koopt en heel mooi is of het alleen maar om te eten is of voor de sier.
ik had met mijn 7 jaar schooltuintjes ik vond dat prachtig , radijs planten sla , spinazie, bloemen en nog veel meer.
o wat was ik trots dat als het groot genoeg was dat je het mee naar huis mocht nemen ,
of die bloemen, dan gaf ik een bos aan mijn moeder,
trots uit mijn eigen schooltuintje.
dat ik kinderen kreeg, en mijn zoon een schooltuintje had heeltoevallig op de zelfde schooltuinen compleks als ik jaren geleden in mijn kindertijd.
kwam hij ook trots aan zetten met zijn groente e.d.
thuis had ik niet zo naar de drang van tuinieren dat deed mijn vader altijd, ik vond het wel mooi, hij had o.a. een klapbes in de tuin en rododenron ,sering en daar waren ze zo trots op mijn ouders.
nu kan ik daar alleen maar op terug kijken want ze zijn er niet meer.
nadat ik op mijn zelf kwam te wonen kwam de liefde voor binnenplanten ,
na 8 jaar op de flat gewoont te hebben kwamen we in een huis met een tuintje, als eerst kwam daar de sering in te staan later die van mijn moeder.
ik had er ook een moesappelboom instaan later kwam er ook een pereboom in te staan (stoof).
en een heleboel planten.
nu ben ik weer verhuisd, maar mijn andere tuin blijft altijd mooier als die ik nu heb.
misschien omdat daar ook gras lag(mijn man wil geen gras meer)
heb wel nu aalbessen en een kerseboom.
maar even terug waarom het ging ,
ik zou nit meer zonder tuinieren kunnen,je krijgt vooralles wat je in de tuin doet al is het zaaien ,kopen of wat dan ook een mooie plant voor terug.
en enigste wat ik jammer vind is dat mijn tuin niet zo groot is,
ik zou zoveel meer willen doen met mijn tuin, sier, en moes tuin maar dat kan bij mij niet op grote schaal ook niet kwa bomen zoals appel e.d. van wege de buren die dan gaan zeuren.
mijn tuintje is nu maar 5 bij 6a7 meter.
gr.an
donderdag 25 januari 2007 - 10:55
Tekst aangepast
Vroeger woonde ik, samen met mijn ouders, naast mijn grootouders. En die hadden een enorme tuin.
Tweederde van deze tuin was gras, struiken en bloemekes. En éénderde groenten en fruit. Het was er altijd fijn vertoeven. Ik had er toen ook een klein stukje tuin.
Sinds 6 jaar ben ik ook uiteindelijk vastgoedbezitter geworden en heb een klein en gezellig tuintje.
Het is steeds gezellig om 's avonds na het werk thuis te komen en eventjes in de tuin te genieten van mijn bloemekes.
Nu hebben we een dochter. Vanaf volgende maand ga ik met haar tomaten en radijzen zaaien.
En zo word onze hobby overgedragen naar de volgende generatie.
http://inonstuintje.blogspot.com/
Tweederde van deze tuin was gras, struiken en bloemekes. En éénderde groenten en fruit. Het was er altijd fijn vertoeven. Ik had er toen ook een klein stukje tuin.
Sinds 6 jaar ben ik ook uiteindelijk vastgoedbezitter geworden en heb een klein en gezellig tuintje.
Het is steeds gezellig om 's avonds na het werk thuis te komen en eventjes in de tuin te genieten van mijn bloemekes.
Nu hebben we een dochter. Vanaf volgende maand ga ik met haar tomaten en radijzen zaaien.
En zo word onze hobby overgedragen naar de volgende generatie.
http://inonstuintje.blogspot.com/
vrijdag 23 februari 2007 - 14:14
hoi boercharel,
door jou ben ik ook weer radijzen gaan halen ,om te zaaien heb het twee jaar geleden ook gedaan maar toen had ik er te veel in een pot en dat werkte niet vanaf toen ben ik maar gestopt ,
ik moet het in potten zaaien want ik heb niet zon grote tuin,
gr an
door jou ben ik ook weer radijzen gaan halen ,om te zaaien heb het twee jaar geleden ook gedaan maar toen had ik er te veel in een pot en dat werkte niet vanaf toen ben ik maar gestopt ,
ik moet het in potten zaaien want ik heb niet zon grote tuin,
gr an
zondag 25 februari 2007 - 21:22
Boeiende verhalen en het valt vooral op dat grootouders vaak er in slagen de tuinmicrobe over te dragen naar hun kleinkinderen. Bij mij is dit niet het geval: ik kan niet zo meteen een persoon bedenken in m'n omgeving die het mij heeft overgedragen.
Ik denk dat ik het plezier in de natuur vooral heb gekregen doordat ik al m'n ganse leven in een grootstad woon (Gent). Misschien klinkt dit contradictorisch, maar net door het weinige groen in m'n dagelijkse leven, is het vertoeven in de tuin een waar genot. Het leven in de stad kan er soms heel hectisch aan toegaan: het is vrijwel overal druk en overal zie je de natuur weggedrukt door hoge bebouwing.
M'n stadstuin zorgt helaas voor een heleboel beperkingen: zo zitten we wat geplet tussen de buren met aan de ene zijde een lelijke stadsmuur en aan de andere kant een houten omheining. Het is dus een ganse opgave van zo'n typische stadstuin iets moois en natuurrijks te maken. Toch vind ik dat ik daar de afgelopen jaren aardig ben in geslaagd en vooral tijdens de lente en de zomer kan ik er echt van genieten om in de tuin te werken, de planten te verzorgen en de dieren te observeren. Niets zo heerlijk als een vlinder zien ronddwarrelen door je tuin terwijl de zon weelderig schijnt op de frisse bloemen.
Het tuinieren en tijdens de zomermaanden op het terras eten omgeven door een reeks mooie bloeiende planten is een echt contrast met het stadsleven en een echte uitlaatklep. Met de natuur bezig zijn is genieten en relaxen.
Ik denk dat ik het plezier in de natuur vooral heb gekregen doordat ik al m'n ganse leven in een grootstad woon (Gent). Misschien klinkt dit contradictorisch, maar net door het weinige groen in m'n dagelijkse leven, is het vertoeven in de tuin een waar genot. Het leven in de stad kan er soms heel hectisch aan toegaan: het is vrijwel overal druk en overal zie je de natuur weggedrukt door hoge bebouwing.
M'n stadstuin zorgt helaas voor een heleboel beperkingen: zo zitten we wat geplet tussen de buren met aan de ene zijde een lelijke stadsmuur en aan de andere kant een houten omheining. Het is dus een ganse opgave van zo'n typische stadstuin iets moois en natuurrijks te maken. Toch vind ik dat ik daar de afgelopen jaren aardig ben in geslaagd en vooral tijdens de lente en de zomer kan ik er echt van genieten om in de tuin te werken, de planten te verzorgen en de dieren te observeren. Niets zo heerlijk als een vlinder zien ronddwarrelen door je tuin terwijl de zon weelderig schijnt op de frisse bloemen.
Het tuinieren en tijdens de zomermaanden op het terras eten omgeven door een reeks mooie bloeiende planten is een echt contrast met het stadsleven en een echte uitlaatklep. Met de natuur bezig zijn is genieten en relaxen.
zondag 4 maart 2007 - 12:12
Bij mij is het heel simpel : da's de enige plaats waar mijn vrouw mij met rust laat.
Anders doet ze weer een ambulance na " Doetdit, Doetdat, Doetdit, Doetdat ...."
GRAPJE
Ze leest soms de mailing
Bob
Anders doet ze weer een ambulance na " Doetdit, Doetdat, Doetdit, Doetdat ...."
GRAPJE
Ze leest soms de mailing
Bob
zondag 4 maart 2007 - 18:48
Tekst aangepast
ha da is wel de beste.Komt me hééél bekent voor.
Maar mijn manneke vlucht de stal in.
maandag 5 maart 2007 - 13:57
Voeg een reactie toe
Log in of registreer om dit onderdeel te gebruiken
