Namibia dag 30 -- 27 november 2010

Overmorgen vertrekt ons vliegtuig naar huis en we zijn op ruim duizend kilometer van de hoofdstad, Windhoek. Geen tijd voor een rustige middaglunch, dus een hapje tijdens het rijden en nodige plaspauzes zijn de enige momenten van verpozing die we onszelf gunnen vandaag. We rijden van Mahangu over Rundu en Grootfontein tot even noordelijk van Otavi, net geen zeshonderd kilometer vandaag, waar we zullen logeren bij Duitse boeren die enkele kamers verhuren op hun hoeve als nevenverdienste.
Eén plantenstop vandaag wanneer Greet een veld prachtig bloeiende Ammocharis coranica (WP326) ontdekt naast de snelweg in de omgeving van Grootfontein. Deze planten vertonen hun bloemenpracht kort nadat de eerste regens zijn gevallen in geheel zuidelijk Afrika :
A3101/A3102/A3103
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij een volgende plaspauze zien we deze kleurrijke sprinkhaan in de schaduw van een boom met bijzonder groet kruin
A3104/A3107
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer we bij ons logies aankomen worden we er erg hartelijk ontvangen door het gastgezin. Een Duits paar dat de helft van het jaar in Windhoek verblijft blijkt ons te zijn gevolgd en logeert net als gisteren in het vakantiehuisje naast ons. Bij het avondmaal vloeit de wijn rijkelijk en na de verbroedering met twee koppels uit Berlijn blijkt ons Duits evenredig beter te worden naargelang het stijgend drankgebruik .
Wanneer ik mijn laptop te voorschijn haal vraagt mijn Berlijnse tafelgenoot of hij zijn bril kan aansluiten op mijn usb-poort. Wieso ? Op de neusboog van de man’s bril blijkt zich een miniscuul cameraatje te bevinden waarmee hij ongestoord elke situatie kan filmen. Verwonderd vraag ik hem of hij in zijn vrije tijd nog meer James Bond toestanden tevoorschijn zal toveren. Hij vertelt me dat hij het kleinood van zijn vrouw kreeg als verjaardagsgeschenk, nur 69 Euro. De vrouw des huizes is in een hoek bezig met enkele takken. Ik vraag haar of het niet wat vroeg is om de kerstboom te versieren ? Nein, aber morgen begint de advent en ik moet dringend een adventkrans maken, antwoordt ze.
Ik herinner me meteen dat toen er nog internationaal treinverkeer bestond in België, elk jaar zo’n ding in de stationshall van Aachen en van Köln hing. Duitse tradities dus. Na een lekkere stoofpot gaan we bij het begin van nog maar eens een onweer slapen. Morgen rijden we naar Windhoek, het einde van de reis is nu echt wel nabij en een gevoel van weemoed bekruipt me wanneer ik in mijn bed duik.

Alain

Ik kan alleen maar zeggen.....wowwwww!!!
Wat een prachtige reis en wat een genot dat wij dit alles mogen volgen.
Bedankt hiervoor.
En aan alles komt een einde en ik kan me best voorstellen dat dit een
wat weemoedig gevoel geeft.
Maar jullie hebben de vele, vele foto's, het gevoel en het avontuur
waarschijnlijk voor altijd in jullie geheugen.
Geweldig.
Ik wens jullie allen een voorspoedige terugreis.
groetjes José

Alain, ik zat een poosje zonder internet en ben nu weer wat aan het bijlezen.
Je bent werkelijk een prachtige reis aan het maken. Dank voor alle verslagen - - dan ben je als lezer toch een beetje mee.
harry