menu
Tuinadvies

https://www.tuinadvies.be   /    dinsdag 19 maart 2024

De lievelingsplanten van Laurence Machiels

Groenjournalist Laurence Machiels houdt van alle planten, maar van sommige toch net dat tikje meer. Speciaal voor Tuinadvies.be verklapt ze welke haar lievelingsplanten zijn, recht uit haar tuin.

Digitalis

Als er al één plant is die zich pretentieloos in mijn tuin verplaatst, dan is het wel vingerhoedskruid (Digitalis purpurea). Waar je maar kijkt, duiken er exemplaren op, en maar goed ook, want ik zou écht niet zonder kunnen. Ook al is het een giftige plant, zoals een personage bij Agatha Christie jammerlijk ondervind, toch laat ik ze zelfs aan de rand van de moestuin staan, omdat hommels er dol op zijn, en ze en passant mijn groenten en fruitbomen bestuiven. Ik had tal van cultivars, maar ze degenereren bijna altijd terug naar de oervorm, in wit of roze. Voor mij zijn die mooi genoeg.

Digitalis purpurea
Foto's van links naar rechts:
Digitalis purpurea Sutton's Apricot
Digitalis purpurea
Digitalis purpurea Giant Spotted
Digitalis purpurea Excelsior Group
Digitalis purpurea

Aquilegia

Akelei is de elegantie zelve, met haar lenteklokjes op hoge stelen, in alle mogelijke tinten roze, rood, blauw en paars. Je hebt zelfs gele. Na de bloei pronkt ze verder met mooi blauwgroen blad. De zaailingen kruisen zich en leveren in mijn tuin spontaan nieuwe bloemen en kleuren op. Mijn absolute favoriet is Aquilegia vulgaris var. stellata 'Nora Barlow', genaamd naar Lady Barlow, de kleindochter van Charles Darwin, met stervormige pomponnetjes in bleekgroen met bordeauxrood. Het zijn echte wandelplanten, die zich van regels niets aantrekken. Ik laat de zaailingen zoveel mogelijk staan; ze bloeien vroeg, nog voor de meeste vaste planten, en staan daarom niet in de weg. Zijn het er toch teveel, dan trek ik ze na de bloei uit.

Aquilegia vulgaris
Foto's van links naar rechts:
Aquilegia vulgaris var stellata Nora Barlow
Aquilegia vulgaris var flore-pleno Dorothy Rose
Aquilegia vulgaris var stellata Nora Barlow
Aquilegia vulgaris var stellata Nora Barlow
Aquilegia vulgaris var stellata Nora Barlow


Sanguisorba

Ik denk niet dat ik de voorbije 30 jaar ooit één dag zonder pimpernel in m’n tuin zat. In mijn keuken is het een vaste waarde in kruidenmayonaises, kruidenboters en stoofpotjes ‘in ‘t groen’. De leuke rode pomponnetjes vond ik fascinerend, tot ik bij Piet Oudolf ontdekte dat er ook Sanguisorba voor de siertuin bestonden, met nog mooiere en grotere bloemen. Sindsdien ben ik er verslaafd aan. Mijn favorieten? De ranke Sanguisorba tenuifolia (wit of roze), de felroze Sanguisorba obtusa, en de wijnrode Sanguisorba officinalis ‘Red Thunder’ en ‘Tanna’. En dan gecombineerd met een gras als Descampsia cespitosa ‘Goldtau. Prachtig.

Persicaria amplexicaulis

Persicaria amplexicaulis

Ik weet echt niet wat ik zonder Persicaria zou zijn. In mijn superzonnige tuin op kleileem staan ze garant voor vuurwerk van juni tot de vorst. Ik moet het eerste onkruid nog tegenkomen, dat door dat dikke bladerdek priemt; van een goede bodembedekker gesproken.
En slakken moeten ze niet, wat een geluk. Mijn favoriet is zonder twijfel ‘Blackfield’, met intens wijnrode bloemen en donkergroen blad, een cultivar van Persicaria-veredelaar Chris Ghyselen.
Blackfield’ bloeit vanaf juli, maar explodeert pas echt in september. In mijn prairietuin schiet 'Pink Mist' hoog op, met een wolk witroze bloemen vanaf augustus; ideaal voor wie een bloeirijke plant met een naturelle look zoekt. Al zijn er nog veel meer mooie.

Helenium

Hoe fel sommige kleuren van zonnekruid ook zijn, ik krijg er niet genoeg van. Wat een zalige, sterke, langlevende Amerikaanse prairieplant, ideaal voor een plek in volle zon, met een normale tot vochthoudende bodem. Ik heb ze in allerlei tinten geel, oranje, bruin en rood en in heel diverse hoogtes, van de lagere oranjerode ‘Rubinzwerg’, over de heel lang en rijk bloeiende oranjegele ‘Sahin’s Early Flowerer’, tot de klepper ‘Königstiger’, met roodbruine bloemen tot bijna anderhalve meter hoog. Telkens weer sta ik er versteld van hoe lang Helenium bloeit. Het begint al in juni, en in september zit er nog altijd kleur in, waarna die mooie zaadhoofdjes de hele winter aan de plant blijven.

Helleborus

Helleborus

Wanneer de eerste kerstrozen (Helleborus) in mijn tuin bloeien, weet ik het: de lente komt er aan. Al kan het nog even duren, want kerstrozen bloeien soms al vroeg in februari, wanneer er van de lente nog geen spoor is. Ze trekken zich van vorst, sneeuw of hagel niets aan, en bloeien soms tot drie maanden lang. Het lastigste is de keuze: er zijn zoveel verschillende bloemen in alle mogelijke tinten, en elk jaar komen er weer nieuwe orientalis-hybriden bij. Helleborus x nigercors blijft voorlopig mijn favoriet, met grote, overdadig bloeiende planten tot wel een meter diameter, waar je, op een voedzame grond in de halfschaduw, gewoon geen omkijken naar hebt.

#5182Laurence Machiels

Auteur: Laurence Machiels
Groenjournalist

Terug naar boven icoon