Quebrada California

Na de Quebrada Tinajas heb ik op mijn laatste Perureis ook een namiddagje de Quebrada California wat grondiger gaan verkennen. Ik was reeds in 2009 heel kort aan het begin van deze quebrada met Guillermo Pino, maar toen had ik maar 1 enkele plant gevonden van de Loxanthocereus xylorhizus. Ik vroeg vorig jaar aan een facebookvriend en ook cactusliefhebber die in Chosica woont, dus op 5 minuutjes rijden van de 'ingang' van de vallei, om eens op zoek te gaan naar deze plant. En bij zijn tweede bezoek had hij beet. En ik had geluk: ik had mijn gids gevonden
Wat maakt Loxanthocereus xylorhizus zo speciaal? Deze soort heeft een erg zware bedoorning en kan op dit vlak wat vergeleken worden met de Haageocereus acranthus. En ook de erg gelimiteerde habitat van deze soort is erg uniek, hij zou enkel in deze kleine vallei groeien.
Toen we aankwamen in deze vallei bleek al snel dat niets eenvoudig is. Behalve de erg slechte weg, voor zover dit de naam waardig was, moesten we ook nog een gesloten hekken voorbij met de wagen. Na wat aandringen en afgifte van onze identiteitskaarten mochten we door. Vorig jaar was er hier een huayco, een stortvloed dat eens om de zoveel decnnia voorkomt en alles meesleurt, inclusief cactussen en rotsblokken. En raar maar waar, de Loxanthocereus xylorhizus groeit vooral op de bodem van de vallei langs waar de gigantische modderstroom vloeit als die voorkomt.
Ook de Neoraimondia's waren prachtig van kleur op deze plaats. Deze kwamen zowel op de bodem als op de flanken voor.
Wij zijn met de wagen zo hoog als mogelijk gegaan en mijn vriend en ikzelf zijn dan te voet afgedaald. Mijn schoonvader is dan met de wagen alleen terug naar beneden gegaan.
Enkele foto's:
Zicht van bovenaan de vallei op de 'rivierbedding'
[afbeelding verwijderd niet-https]
Halverwege de afdaling:
[afbeelding verwijderd niet-https]
De eerste Loxanthocereus en al meteen met bloemknop.
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien tijdens de afdaling vele mooie exemplaren, sommige ruim een meter hoog, maar doorgaans zijn ze niet veel hoger dan 30 - 40cm.
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
De prachtige witte epidermis van de Neoraimondia.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Halverwege zagen we een populatie van de grootste groepen Cumulopuntia sphaerica die ik ooit gezien heb. De populatie bestond uit niet veel meer dan 50 planten, maar ik had ze al van ver zien staan.
[afbeelding verwijderd niet-https]
Helemaal beneden zagen we dan nog een andere soort die in deze vallei voorkomt, maar blijkbaar enkel op lagere hoogte: Haageocereus pseudomelanostele.
[afbeelding verwijderd niet-https]

Paul, dat waren kleine struikjes, geen idee van de naam. Er groeiden daar ook nog enkele kruidachtigen met mooie bloempjes die snel tot bloei kwamen na die motregen van de week ervoor.

Dank u Pieter.
De warme droge beelden doen me de winter alhier even vergeten

Mooie standplaatsopnames! Waren de vruchten rijp?

Wiebe