menu
Tuinadvies
Geef dit een bloemetje 0

Namibia 2010 -- het reisverhaal -- deel drie van drie

AlainFSD

AlainFSD

Dag 25 – 22 november 2010
Twee stops slechts vandaag want als we echt de Caprivi-strip willen halen moet er volop gereden worden de volgende dagen. Vandaag alvast zo’n goede 400 km en ondanks de vele dorpen na Grootfontein en de constante waarschuwingsborden voor overstekende olifanten en kleiner grut schieten we goed op. Een eerste halte dient alvast om de innerlijke mens te verlichten en daarna weer aan te vullen
Bijna overal langs de grote wegen in Namibië heb je op regelmatige afstanden rustplaatsen die er met dit bord worden aangeduid
A2876
[afbeelding verwijderd niet-https]
Waar we inderdaad onder de op het verkeersbord aangeduide boom parkeren want die boom staat er bijna altijd en wij zijn brave mensen
A2874
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij deze stop (WP 316) valt meteen op dat het landschap stilletjes aan verandert ; de heuvels worden er tengevolge de regen van de afgelopen dagen steeds groener op maar ook het type bomen verandert naargelang we de Okavango rivier naderen. De typische parasolbomen (Acacia’s) worden er steeds meer vervangen door machtige grote wijd vertakkende loofbomen.
A2875
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer ik me discreet terugtrek tussen bomen en struiken voor een hoognodige plas valt meteen op dat de bodem bezaaid is door net gekiemde zaden zover het oog reikt, ook in deze prima voedingsbodem, een koeienvlaai :
A2877
[afbeelding verwijderd niet-https]
In de late namiddag bereiken we onze bestemming voor vandaag, het grensstadje Rundu (WP 317)
A2880
[afbeelding verwijderd niet-https]
Om voor het avondeten toch nog even de benen te strekken stel ik voor om een uurtje langs de Okanvango rivier te wandelen en onze hoofden leeg te laten waaien door de geluiden van de natuur.
We wandelen voorbij Calai, een stadje aan de overkant van de stroom in Angola
A2883
[afbeelding verwijderd niet-https]
Waar mensen volop bezig zijn zichzelf en hun kledij te wassen in de rivier
A2886
[afbeelding verwijderd niet-https]
De Okavango vormt hier immers de grens met Angola
A2889
[afbeelding verwijderd niet-https]
Ook langs ‘onze’ kant van de grens gonst het van bedrijvigheid waar vrouwen met grote manden wasgoed af en aan lopen naar het water, de weinige steeds van water voorziene rivieren zijn de levensaders van dit droge land.
A2891
[afbeelding verwijderd niet-https]
Namibië heeft duidelijk de smaak van de democratie te pakken en we zien dan ook regelmatig verkiezingsmeetings in de dorpen die we passeren voor de aankomende regionale verkiezingen :
A2894
[afbeelding verwijderd niet-https]
Toen we telefonisch boekten voor ons logies in Rundu kwam er op onze vraag of we bij hen ook een avondmaal konden krijgen na enige aarzeling toch een positief antwoord : “ but are you sure you will like traditional food sir ?”
“ No problem ma’m, we’ll eat anything; could we get a reservation for half past seven please ? ”
Dat “ traditional “ diende dus wel heel letterlijk te worden opgevat , en de borrelhapjes hebben we gelaten voor wat ze waren :
A2895
[afbeelding verwijderd niet-https]
Slaap ‘lekker’ en tot morgen,

Alain
Dag 26 – 23 november 2010
Een gelijkaardig verhaal aan dat van gisteren, opnieuw slechts twee stops vanwege de af te leggen afstand. Het rijden met onze wagen gaat ons trouwens steeds beter af en dat is niet ongevaarlijk omdat een mens niet steeds beseft dat ook ons onschendbaar lijkende woestijnmonster niet onfeilbaar is. We hebben tot op heden zo’n vier Hilux monsters op hun dak zien liggen tijdens deze reis en een enkele keer ook erger. Het risico van onbesuisd overstekend wild, evenals ezels, koeien maar vooral de totaal onvoorspelbare geiten baten ons zorgen in dit stuk zoveel drukker bewoond Namibië. Ik probeer mezelf, niet steeds met succes, in toom te houden omdat we zover moeten rijden en de snelheid soms hoger ligt dan wenselijk.
We vinden bij opnieuw een rustplaats langs de ‘ snelweg B8 ’waar de talloze bladrozetten ondergrondse knollen laten vermoeden (WP 318)
A2897/A2898
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
De vroegst ontwikkelende planten blijken net hun bloeiaren te hebben ontwikkeld, helaas zonder geopende bloemen zodat mijn ID voor deze plant aarzelend blijft steken op Albuca sp. ??? Hoort dat bij de hyacintenfamilie, zo ja hoe dicht zitten we hier dan bij het geslacht Ledebouria en indien zo wat is alweer de reden waarom dat geslacht werd afgescheiden van de Scillia’s ?
A2899/A2900
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Net voor we terug op pad gaan zien we een eerste exemplaar van deze algemeen voorkomende vlinder in de Caprivi op Greet’s voet landen :
A2902
[afbeelding verwijderd niet-https]
Opnieuw late namiddag wanneer we onze kampement binnenrijden in Kongola, net voor het Kuduma NP, onze verste reisbestemming voor dit jaar want hier zouden mijn broers en zussen wonen (buffels) ?
Een mogelijke uitstap is een boottocht op de Kwando rivier. Na een lange rit en met nog anderhalf tot twee uur zonlicht te goed voor vandaag gaan we graag op het aanbod in :
A2907
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien er tientallen koereigers in lage boomtakken boven het water :
A2917
[afbeelding verwijderd niet-https]
Evenals dit koppeltje bijeneters
A2919
[afbeelding verwijderd niet-https]
We mogen er niet uit, vanwege ons paspoort niet mee, maar vooral omdat hier nergens een officiële grensovergang is te bespeuren, maar toch slaag ik nog net in om een foto te maken van deze mijn onbekende Ammocharis op de oever aan de Botswaanse kant van de grens :
A2922
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien hier volop waadvogels in ondiepe plassen zoeken naar eten tussen de kaapse waterlelies (Nymphea capensis) met hun blauwe bloemen.
A2928
[afbeelding verwijderd niet-https]
O ja, deze avond slapen we in een hutje boven de rivier en Nele krijgt er volop het gezelschap van haar kleine broertjes en zusjes tijdens de nacht (haar familienaam is De Puydt, vandaar). Vanaf hedenavond wordt een nieuw tekstbericht op haar mobieltje verwelkomd met een deel van een oorverdovend kikkerconcert dat ze kon opnemen
A2935
[afbeelding verwijderd niet-https]
Erg moe maar voldaan gaan we hier met de kippen op stok, er is geen elektriciteit in ons hutje, vandaar dat ik hier ook moet spieken want dit bericht wordt pas twee dagen na datum geschreven.
Maak me wakker als ik snurk, Greet. . . maar dat hoor je toch nooit bij deze lawaaierige kwakende amfibieën buiten…
Tot morgen !

Alain
Dag 27 – 24 november 2010
Na de ochtendlijke bushdouche bemerk ik pas hoe ze hier aan warm water raken, met een houtkachel dat achter onze hut is geplaatst en elke ochtend en avond wordt aangemaakt :
G2406
[afbeelding verwijderd niet-https]
’s Ochtends is het even zoeken maar na een paar keer de verkeerde weg te zijn ingeslagen vinden we dan toch het meldpunt van het Mudumu NP waar we onze permit afhalen om het park in te rijden en informatie in te winnen over de te volgen paden, bepaald berucht om hun slechte staat, zonder 4 x 4 vervoer kom je hier niet door
A2938
[afbeelding verwijderd niet-https]
Hier een zandpad dat door onze wagen moeiteloos wordt doorploegd
A2942
[afbeelding verwijderd niet-https]
Een open plek in het park
A2944
[afbeelding verwijderd niet-https]
Ik zie er druifgrote rode vruchten met een grote pit aan een struik
A2946/A2947
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wat het wild betreft zagen we hier niks nieuws onder de zon, geen buffels, geen nijlpaarden zoals in onze reisgids staat. Wel volop zebra’s
G2411
[afbeelding verwijderd niet-https]
Enkele keren een wrattenzwijn met jongen
G2413
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien er ook een kudde olifanten stukken van een termietenheuvel lospeuteren met hun slagtanden waarna ze die brokken opeten (mineralen ?)
G2417
[afbeelding verwijderd niet-https]
Diverse bijeneters doen zich volop tegoed aan allerlei vliegende insecten
G2431
[afbeelding verwijderd niet-https]
Na de veel te dure ‘georganiseerde’ uitstap naar een Himbadorp trekken we onze stoute schoenen aan en worden hartelijk ontvangen door de dorpelingen die er hun normale dagelijkse bezigheden demonstreren
G2446
[afbeelding verwijderd niet-https]
Zoals deze smid
G2452
[afbeelding verwijderd niet-https]
De dorpsvrouwen beginnen een dans wanneer de medicijnman in extase lijkt te raken
Filmclip MOV2449
http://tinypic.com/r/2a5nrck/7

Net voor we terug naar het kamp rijden zien we oude en jonge baobabs in het veld. Bij deze gelegenheid kan ik tonen waarom de oorspronkelijke bewoners van dit land dachten dat god deze grote Adansonia’s uit de hemel liet neerploffen op aarde. Baobabs zijn immers één van de weinige planten die wanneer ze volwassen worden hun bladvorm spectaculair veranderen zodat men het verband niet zag tussen een jonge en een oud exemplaar, men dacht dat het twee verschillende soorten betrof.
Hier een oude +500jaar oude reus en zijn typische 5-vingerig blad
A2952/A2954
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Terwijl Greet even verder een paar jonge exemplaren bekijkt met hun geheel anders opgebouwde bladeren
A2959/A2960
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Morgen beginnen we aan de terugrit
Tot dan,
Alain
Dag 28 – 25 november 2010
Op weg naar Mahango zien we deze ontwortelde boom langs de B8 waaronder een mooie rode bloem blijkt te gedijen
A2966/A2967
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In Mahango aangekomen willen we graag de Popa watervallen gaan bekijken en net wanneer we onze wagen hebben geparkeerd en met onze camera over de schouder richting rivier willen wandelen worden we door een mannetje van de NWR aangespoord om eerst onze ingang te komen betalen in zijn bureau. Betalen om naar een stroomversnelling in de rivier te gaan kijken ? No way, dit is er even echt over, we hebben al geen zin meer en we stappen terug in om naar onze lodge te rijden. De internet verbinding blijkt er te zijn uitgevallen dus gaan we nogmaals op uitstap op de rivier en we zien eindelijk wat anders in en om het water, een familie nijlpaarden :
G2466/G2484
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
En zelfs een krokodil is op het appel :
G2503
[afbeelding verwijderd niet-https]
Een arend houdt ons nauwlettend in de gaten van in een waterleliepoel
G2511
[afbeelding verwijderd niet-https]
De begroeiing langs de oevers is er heel erg afwisselend en mooi :
A2985
[afbeelding verwijderd niet-https]
Net voor zonsondergang komen terug bij onze slaapplaats, net op tijd voor het diner in open lucht en begeleid door het zoveelste kikkerkoor
A3013
[afbeelding verwijderd niet-https]
Morgen gaan we het nabij gelegen buffalo park opzoeken, dus wie weet …
Alain
Dag 29 – 26 november 2010
Nog slaperig van het nachtelijk kikkerconcert hijsen we onszelf aan de ontbijttafel op een houten platform boven de rivier, +20 keer na elkaar een ontbijt met scrambled/sunny side up of omelette with mushrooms , het blijven eieren, en deze verwende Europeaan begint stilletjes aan zijn buik vol te krijgen van het eentonige ochtendmenu. Na het eten kijk ik geamuseerd toe hoe een vogel elke keer weer het aanwezige personeel te snel af is en suiker weet te stelen op de ontbijttafels. Een deksel op de suikerpot leggen lijkt niet als oplossing te zijn overwogen; ik supporter alvast voor de wevervogel die het elke keer wint :
G2546/G2547
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer we het park inrijden zien we al snel de eerste nijlpaarden in de plassen en moerassen van de Okavango.
A3022
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer we het bos inrijden zien we ook één van de aangekruiste bomen op mijn wishlist. De Afrikaanse worstenboom ( Kigelia africana uit de Bignoniaceae familie ) groeit in Namibië alleen in de Caprivi
A3024
[afbeelding verwijderd niet-https]
De grote tot 1 meter lange en 18 cm doorsnede metende ‘worsten’ hangen volop aan de takken van deze boom. Olifanten en kudu’s lijken deze reuzenvruchten best te lusten
A3025
[afbeelding verwijderd niet-https]
Mmm, ik wil heel graag zo’n supersalami mee naar huis nemen maar dat vinden de luchtvaartmaatschappijen nooit goed want de maximale bagage mag niet meer dan 20 kg belopen in economy-class en één zo’n kanjer weegt tot 10 kg
A3034
[afbeelding verwijderd niet-https]
Even verderop zien we een eeuwenoude Adansonia digitata die zwaar beschadigd werd door opnieuw olifanten. Om erger te voorkomen hebben dorpelingen grote keien rond de voet van deze baobab gelegd om te vermijden dat olifanten zich nog tot bij de boom kunnen verplaatsen, ik vraag me af of dit werkt ?
A3027
[afbeelding verwijderd niet-https]
Amper meters verder zie ik een volgende ‘boom’ van op mijn lijst; de wurgficus ( Ficus thonningii). Deze ‘schijnboom’ draait zich rond de stammen van oude woudreuzen en gebruikt de stammen van deze bomen als innerlijk skelet waarrond ze zichzelf ontwikkelen. Wat u hier ziet is dus niet een solide stam maar een oude (inmiddels dode) worstenboom waarrond zich een netwerk van ficushout heeft ontwikkeld. Deze kanjer wordt hier ook een rock-breaker genoemd vanwege de oneindige kracht van het wortelgestel van deze en andere ficus soorten :
A3035/A3036
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Hier een close-up, waarvan ik hoop dat het netwerk rondom de oorspronkelijke boom zichtbaar wordt :
A3037
[afbeelding verwijderd niet-https]
Dit zijn de bladeren van Ficus thonningii
A3038
[afbeelding verwijderd niet-https]
Nieuw in dit park zijn de waterbokken die we hier zien, het lijkt wel of op hun kont een doel is geschilderd om met boog en pijl op te richten
A3050/G2601
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Niets en niemand wordt ontzien en dus ook de allergrootsten zien hun leven soms vroegtijdig beëindigd. Zo zien we /ruiken we het kadaver van deze olifant van op afstand. Volgens Lucas, onze gids, werd dit elfjarig dier twee maanden terug immobiel na de breuk van een voorpoot. Enkele dagen later besloten de rangers van het park het tot de dood veroordeelde dier af te schieten om het uit zijn lijden te verlossen. Wat mij vooral opvalt nadat ik de schedel met enige moeite heb gekeerd zijn de massieve maaltanden van dit dier.
A3053/A3058
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In de verte zien we constant kuddes van 20 tot 30 buffels grazen
G2649
[afbeelding verwijderd niet-https]
We zien een reiger zo’n tiental minuten proberen deze vis naar binnen te werken zonder succes. De vis zet ter verdediging zijn harde rugvin rechtop wat het de vogel onmogelijk maakt om de vis in te slikken. Later zien we de volhardende watervogel zelf met bloedende bek zijn gevecht met zijn maaltijd verder zetten
G2627
[afbeelding verwijderd niet-https]
Rondom mij zie ik in de zanderige bodem overal bladrozetten verschijnen en ik ben benieuwd hoe groot de knol mag zijn die hieronder schuilt. Wanneer ik Lucas vraag welke ‘bulb’ hier groeit begrijpt hij dit woord niet en antwoord : onion. OK Lucas, we begrijpen elkaar en al snel helpt hij enthousiast te delven naar een vermoedelijke Pseudogaltonia (?) :
A3071/G2652/A3076
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
We bemerken een aantal gieren en een maraboe verderop bij nog een kadaver
G2659
[afbeelding verwijderd niet-https]
Na enige aarzeling stemt Lucas toe om het dier van dichterbij te gaan bekijken, but beware of te hippo’s and crocodiles.
Een buffel blijkt recentelijk te zijn gestorven (nog geen lijkgeur) in het moeras :
A3087/A3089
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
We rijden richting uitgang van het park want het wordt avond en een onweer breekt in alle hevigheid los verderop. Op elke dode boom houden gieren de wacht, de opruimdienst staat paraat :
G2670
[afbeelding verwijderd niet-https]
Net voor we per boot naar onze logeerplaats vertrekken kan ik er nog een paar foto’s nemen van deze struik met gele bloesems :
A3094/A3097
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Morgen moeten we opnieuw erg ver rijden want onze reis is bijna afgelopen,

Alain

Dag 30 – 27 november 2010
Overmorgen vertrekt ons vliegtuig naar huis en we zijn op ruim duizend kilometer van de hoofdstad, Windhoek. Geen tijd voor een rustige middaglunch, dus een hapje tijdens het rijden en nodige plaspauzes zijn de enige momenten van verpozing die we onszelf gunnen vandaag. We rijden van Mahangu over Rundu en Grootfontein tot even noordelijk van Otavi, net geen zeshonderd kilometer vandaag, waar we zullen logeren bij Duitse boeren die enkele kamers verhuren op hun hoeve als nevenverdienste.
Eén plantenstop vandaag wanneer Greet een veld prachtig bloeiende Ammocharis coranica (WP326) ontdekt naast de snelweg in de omgeving van Grootfontein. Deze planten vertonen hun bloemenpracht kort nadat de eerste regens zijn gevallen in geheel zuidelijk Afrika :
A3101/A3102/A3103
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij een volgende plaspauze zien we deze kleurrijke sprinkhaan in de schaduw van een boom met bijzonder groet kruin
A3104/A3107
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wanneer we bij ons logies aankomen worden we er erg hartelijk ontvangen door het gastgezin. Een Duits paar dat de helft van het jaar in Windhoek verblijft blijkt ons te zijn gevolgd en logeert net als gisteren in het vakantiehuisje naast ons. Bij het avondmaal vloeit de wijn rijkelijk en na de verbroedering met twee koppels uit Berlijn blijkt ons Duits evenredig beter te worden naargelang het stijgend drankgebruik .
Wanneer ik mijn laptop te voorschijn haal vraagt mijn Berlijnse tafelgenoot of hij zijn bril kan aansluiten op mijn usb-poort. Wieso ? Op de neusboog van de man’s bril blijkt zich een miniscuul cameraatje te bevinden waarmee hij ongestoord elke situatie kan filmen. Verwonderd vraag ik hem of hij in zijn vrije tijd nog meer James Bond toestanden tevoorschijn zal toveren. Hij vertelt me dat hij het kleinood van zijn vrouw kreeg als verjaardagsgeschenk, nur 69 Euro. De vrouw des huizes is in een hoek bezig met enkele takken. Ik vraag haar of het niet wat vroeg is om de kerstboom te versieren ? Nein, aber morgen begint de advent en ik moet dringend een adventkrans maken, antwoordt ze.
Ik herinner me meteen dat toen er nog internationaal treinverkeer bestond in België, elk jaar zo’n ding in de stationshall van Aachen en van Köln hing. Duitse tradities dus. Na een lekkere stoofpot gaan we bij het begin van nog maar eens een onweer slapen. Morgen rijden we naar Windhoek, het einde van de reis is nu echt wel nabij en een gevoel van weemoed bekruipt me wanneer ik in mijn bed duik.

Alain

Dag 31 – 28 november 2010
Tegen mijn zin kom ik uit bed want het melancholische gevoel van gisterenavond is alleen maar versterkt tijdens mijn nachtelijke overpeinzingen in deze veel te warme stad. Is dit zo’n typische dag waarbij ieders gedachten op ‘inpakken en wegwezen’ staan ? Zo eindigt toch elke reis wanneer de trip naar huis in ieders hoofd sluimert bij het rijden van de laatste paar honderd kilometers, of misschien toch niet ? Neen dus, tegen alle verwachtingen in heeft deze eindspurt nog enkele spectaculaire planten in petto nu de regens een dagelijks ( gelukkig vooral nachtelijk) gegeven zijn geworden.
We verlaten deze hartelijke mensen van ons logement in ‘Züm potjie’ na een ontbijt van zuur donker Duits brood met cactusjam als beleg en een glaasje vers opuntia-sap . . . héhé, waar zijn de eieren gebleven die we de afgelopen maand elke dag hebben gekregen als ontbijt ?
Omdat ik de ‘heer des huizes’ de avond voordien om ‘ein Beil’ heb gevraagd vind ik eindelijk een oplossing voor de 10 kg zware worstenboomvrucht die ik nog steeds meezeul, ik hak er met zijn machete zo’n 10 cm van tussen om mee te nemen naar huis. In het houterige vruchtvlees vallen onmiddellijk de nog onrijpe op maïskorrels lijkende zaden op :
A3163
[afbeelding verwijderd niet-https]
Onmiddellijk naast ons logement en nadat we amper zijn uitgecheckt gaan we alvast het veld in omdat ik daar de vorige avond net voor zonsondergang en bij aankomst een schitterende knol had zien bloeien. Vragend naar de plantnaam heeft de Duitse boer het over ‘ ein falschen Ammarilys’ (WP 327). Hier kom ik dus echt niets verder mee, maar ik vermoed een Crinum bulbispermum ??? Hilfe meine Freunden ! Ik gok te veel met namen nu ik al ruim twee weken op verplaatsing moet spelen zonder info te kunnen inwinnen op het net en ook de aangekochte boeken leiden niet altijd tot een oplossing, jammer, want ik word erg ongeduldig wanneer ik een naam van een plant niet kan vinden, dat is helaas nu eenmaal de aard van het beestje
A3109/A3112/A3116
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Alles wat enigszins groeit in deze omgeving staat blijkbaar met bloem en/of vruchten alhier na de malse regens van de afgelopen dagen :
[afbeelding verwijderd niet-https]
Had ik al verteld dat de meeste termietenheuvels zich vormen rond struiken en bomen zonder die te beschadigen ?
A3120
[afbeelding verwijderd niet-https]
Onder die struiken en lage bomen groeit een gevlekte Aloë soort, zonder bloeiwijzen onmogelijk een soortnaam op deze planten te plakken :
A3122/A3123
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Wat wel opvalt is dat de Euphorbia’s inmiddels hun bloeiwijzen hebben ingewisseld voor de typische drieledige vruchten :
A3125/3126
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Bij een volgende stop langs de spoorwegen zien we een kruipende plant met mooie bladeren en een helder gele bloem :
A3128/A3129
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In de volgende ‘grote’ stad langs de snelweg blijkt het inmiddels middag te zijn geworden en we hopen dat de op de kaart als toeristische attractie aangestipte krokodillenfarm in Otjiwarongo ook op zondag te bezichtigen is, jawel dus :
A3135
[afbeelding verwijderd niet-https]
Achtereenvolgens het huis van de twee tot driejarige beestjes die vanwege hun lekkere staart evenals leuke lederprint worden gekweekt, om daarna de oudste van het kot te tonen, een volgens onze gids 104 jarig exemplaar, erg lekker, maar dan van op veilige afstand

A3139/A3142
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]


Na vertrek rijden we verder zuidelijk en tussen Otjwarongo en Okahandja langs de kant van de B1 zien we een enorme partij bloeiende Ammocharis bollen :
A3146/A3148/A3151
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Met daartussen ontelbare kleine knolletjes, Ledebouria sp. Al dan niet met bloemen :
A3149/A3150
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
Evenals dit mij totaal onbekende kleine vetplantje waaronder ongewoon grote, vlezige, schorseneerachtige wortelstokken blijken te zitten.
A3152/A3153/A3154/A3159
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
[afbeelding verwijderd niet-https]
In de late namiddag komen we aan in ons hotel in Windhoek en het is er weer vreselijk warm zodat we de rest van de namiddag in de koelte van onze kamers met airco blijven en er voor het eerst in twee weken een internetverbinding hebben. Dus even de berichtjes van het thuisfront raadplegen.
’s Avonds gaan we eten waar we ook de eerste dag van onze reis gingen dineren : Joe’s beergarden, een begrip in Windhoek voor al wie gek is op lekker eten. Ik eet er een brochette met krokodil, kudu, zebra en springbok vlees, voor het laatst eten we ons buikje hier meer dan rond en klinken ons glas op elkaars gezelschap en een prima verlopen reis.

Alain
Dag 32 – 29 november 2010
Na een lekker ontbijt rijden we onze woestijnmobiel terug naar het verhuurbedrijf. Nooit eerder was ik zo tevreden over een huurwagen, nooit eerder kon ik een plantenreis beëindigen zonder één lekke band en slechts één keer heb ik dit monster vast gereden in het mulle zand, de eerste week in Richtersveld NP in Zuid-Afrika, en zelfs toen kon ik deze wagen weer loskrijgen. Dit is nog eenmaal onze trouwe vierwieler die het 8500 km met ons volhield zonder één keer te haperen :
A3158
[afbeelding verwijderd niet-https]
Enkele details die het verschil maken tussen een goede en een uitstekende wagen voor het soort reizen die wij doen 
Honderden keren hebben we moeten remmen tijdens deze reis voor plots opduikend wild dat onbesuisd de weg over rent, bovendien hebben geiten en wrattenzwijnen de gewoonte om op het laatste moment hun looprichting te wijzigen. Zorg dus dat je een stevige bullbar op de neus van je wagen hebt :
A3157
[afbeelding verwijderd niet-https]
Ook volgende dingen zijn belangrijke attributen (zie ook foto hieronder) :
1 een grote coolbox, in elk klein dorp in Namibië kun je zakken ijs kopen en dat maakt het verschil tussen een warme of een koele cola en je lunchpakket blijft lekker fris
2 twee reservewielen (eentje in de gesloten achterbak, eentje onder de wagen gemonteerd)
3 een degelijke gereedschapskist waarin onder andere een op de sigarettenaansteker aan te sluiten luchtpomp
4 een waterreservoir, weliswaar geen drinkbaar water, maar met de aangesloten tuinslang steeds weer propere handen na de lunch of bij een toiletstop langs de kant van de weg
5 een schop om de wielen uit te graven bij het eventueel vastraken in modder of zand
Ook heel handig in dit heel dunbevolkte grote land, een dubbele benzinetank (samen 140 liter inhoud) zodat je ten allen tijde onafhankelijk bent van een eventueel gesloten of zonder voorraad zittend benzinestation.
A3155
[afbeelding verwijderd niet-https]
Last, but not least, en jawel, ze hebben het mij ook moeten uitleggen, huur een pick-up (een bakkie in het Afrikaans) met een woestijnkleppie (zie foto).
Als je door dit land van zand en stof rijdt met een gesloten achterbak creëer je een onderdruk in je wagen waardoor zand en stof onvermijdelijk door kieren en spleten je koffer worden ingezogen . een simpele oplossing is het open zetten van je woestijnklep. Onze bagage kwam vrijwel altijd in aanvaardbare staat uit de kofferbak.
A3156
[afbeelding verwijderd niet-https]
We verlaten ons hotel en rijden naar ASCO car hire waar we de wagen afgeven. Die wordt binnenin en buitenom gekeurd en goed bevonden. Niet zonder emoties zegt de dame die ons dossier afhandelt dat twee vorige klanten eerder deze week zijn gestorven nadat hun Hilux in de flank werd geramd door een vrachtwagen. Terwijl onze auto op de brug gaat om ook de onderkant te keuren loop ik de talloze gelijke wagens op de parking af. Op het eind, in een stalling en verstopt onder een zeildoek staat het wrak van de wagen waarmee het ongeval gebeurde. Ik til het zeil op en besef dat de inzittenden geen enkele kans hebben gehad zoiets te overleven . . .wat jammer dat niet elk reisverhaal eindigt zoals het onze.
Bij ons huurcontract was ook een gratis transfer van en naar de luchthaven van Windhoek voorzien, zo’n 30 km van de stad vandaan. Even na twaalf rijdt een werknemer van ASCO met ons naar de luchthaven waar we met een vliegtuig van British Airways na slechts twee uur vliegen Johannesburg bereiken. Hier hebben we enkele uren vrijaf om ’s avonds met Egyptair naar Caïro te vliegen waar we in de vroege ochtend zullen aankomen.

Alain
Dag 33 – 30 november
’s Ochtends rond zeven uur landen we in Caïro na een rimpelloze vlucht vanuit Jo’burg. Het is nog donker wanneer we de lichtjes van Afrika’s grootste stad onder ons zien opdoemen. Eenmaal geland ga ik het vertrekbord opzoeken om uit te vissen vanaf welke gate onze aansluiting naar Brussel zal vertrekken. A24, check-in om 10h00, on time. Mooi, want we zijn sedert gisterenochtend aan de terugreis begonnen en we zijn alle drie erg moe na deze reis.
Tot bij het ochtendgloren een ondoordringbaar mistgordijn verschijnt boven Caïro en alles in het honderd loopt, het zaaltje bij onze vertrek gate staat inmiddels overvol en op het televisiescherm boven gate A24 verschijnt : gate open, met een beurtelings aangeven van de bestemmingen, Istanbul, Wien en Brussel. Hoezo, moeten we dan met zijn allen in één vliegtuig dat enkele tussenstops zal maken om mensen op hun bestemming te droppen ? Ik ga me informeren aan de balie van Egyptair maar ook daar weten ze het niet meer. Het wordt erg warm in deze hall en we kunnen niet terug want zijn al voorbij de security check gepasseerd.
Ik heb vooral medelijden met de mensen die voor ons zaten in het vliegtuig uit Johannesburg, een stel jonge Afrikaners die in Beiroet wonen en met hetzelfde probleem worden geconfronteerd. Alleen reizen zij met drie erg jonge kinderen, het jongste amper tien dagen oud. We hebben ons inmiddels bij de feiten neergelegd en zetten ons op de grond in een hoekje bij een NGO meisje uit Brugge dat er net een poos Cambodja heeft opzitten en op vakantie naar haar liefje in Vlaanderen wil. Een oudere man uit Wenen begint een gesprek over vliegen ‘vroeger en nu’. Terwijl we wat aan het praten zijn wordt woest tekeer gegaan tegen het personeel van Egyptair waar mensen schreeuwen dat ze de manager willen spreken en een oudere dame in een Spaanse furie ontsteekt waarbij ik het personeel zie ineenkrimpen. Wat lijkt de wereld weer sprekend op thuis ;-(
Blijkbaar hebben de reizigers richting Brussel het hardst geroepen, want zij, en zij alleen krijgen gratis frisdrank en pizzapunten wat uiteraard gemor doet opwekken bij de vele andere reizigers dit in hetzelfde bedje ziek zijn.
Na uren bedenk ik dat ik mijn broer in Oostende een sms’je kan sturen om te vragen uit te zoeken wat er aan de hand is via de site van Egyptair.
Er staat volgens hem op dat we delayed zullen vertrekken om 12h30 maar we zijn half één al lang voorbij. En na vijf uur vertraging komt het er dan toch van. De mist is al uren verdwenen en we mogen met een busje het vliegtuig in richting Brussel.
We landen er bij -4°C, ik had het weerstation gecheckt op de luchthaven van Windhoek gisterenmiddag en daar was het +30,2°C, brrr.
Er rest me alleen nog Nele en Greet te bedanken voor hun geduld wanneer deze plantengek weer eens een heuvel op wilde terwijl zij misschien liever naar de beestjes gingen zoeken. Jullie waren prima reisgenoten. Nele, je was een schitterende co-piloot en Greet, je hebt je prima gekweten van de financiële besognes en het bijhouden van de kastoestand. Aan alle mensen op het thuisfront : bedankt voor de toffe reacties op het tuinforum en in PM als reactie op mijn blog.
Graag tot een volgende keer !

*** e i n d e ***

Alain (+5 kg !)
www.bloggen.be/alainfsd
woensdag 8 december 2010 - 23:11
linkin711

Linkin711

Wederom een SUPERfantastisch verhaal !!

Schitterend die fauna en flora dat je daar ziet echt met niets te vergelijken!!

Jens
donderdag 9 december 2010 - 00:38

Voeg een reactie toe

Log in of registreer om dit onderdeel te gebruiken
Terug naar boven icoon