Onze tuinbabbel is een plaats waar je ideeën, foto's, gebeurtenissen met andere tuinvrienden kan delen. Momenteel hebben we zo'n 12.000 tuinvrienden die hieraan deelnemen.
Heb je nog geen account?
Registreer je hier en maak deel uit van onze community.
Ons tuinforum is een plaats waar ideeën en inzichten over verschillende onderwerpen in verband met tuinieren uitgewisseld kunnen worden.
Heb je een tuinvraag, misschien is deze behandeld in het forum? of stel de vraag gerust aan onze tuinvrienden....
Bekijk hier de tuinfoto's van onze tuinvrienden.
Hier heeft elke gebruiker zijn eigen foto album. Plaats hier jouw mooiste tuinfoto's en deel ze met onze tuinvrienden. Zij kunnen op hun beurt van jouw tuin meegenieten en op jouw foto's reageren.
Bij de Plantenherkenner kun je foto's toevoegen van planten die je niet kent.
Andere tuiniers kunnen je dan helpen om de plant te identificeren.
’s Ochtends rond zeven uur landen we in Caïro na een rimpelloze vlucht vanuit Jo’burg. Het is nog donker wanneer we de lichtjes van Afrika’s grootste stad onder ons zien opdoemen. Eenmaal geland ga ik het vertrekbord opzoeken om uit te vissen vanaf welke gate onze aansluiting naar Brussel zal vertrekken. A24, check-in om 10h00, on time. Mooi, want we zijn sedert gisterenochtend aan de terugreis begonnen en we zijn alle drie erg moe na deze reis. Tot bij het ochtendgloren een ondoordringbaar mistgordijn verschijnt boven Caïro en alles in het honderd loopt, het zaaltje bij onze vertrekgate staat inmiddels overvol en op het televisiescherm boven gate A24 verschijnt : gate open, met een beurtelings aangeven van de bestemmingen, Istanbul, Wien en Brussel. Hoezo, moeten we dan met zijn allen in één vliegtuig dat enkele tussenstops zal maken om mensen op hun bestemming te droppen ? Ik ga me informeren aan de balie van Egyptair maar ook daar weten ze het niet meer. Het wordt erg warm in deze hall en we kunnen niet terug want zijn al voorbij de security check gepasseerd. Ik heb vooral medelijden met de mensen die voor ons zaten in het vliegtuig uit Johannesburg, een stel jonge Afrikaners die in Beiroet wonen en met hetzelfde probleem worden geconfronteerd. Alleen reizen zij met drie erg jonge kinderen, het jongste amper tien dagen oud. We hebben ons inmiddels bij de feiten neergelegd en zetten ons op de grond in een hoekje bij een NGO meisje uit Brugge dat er net een poos Cambodja heeft opzitten en op vakantie naar haar liefje in Vlaanderen wil. Een oudere man uit Wenen begint een gesprek over vliegen ‘vroeger en nu’. Terwijl we wat aan het praten zijn wordt woest tekeer gegaan tegen het personeel van Egyptair waar mensen schreeuwen dat ze de manager willen spreken en een oudere dame in een Spaanse furie ontsteekt waarbij ik het personeel zie ineenkrimpen. Wat lijkt de wereld weer sprekend op thuis ;-( Blijkbaar hebben de reizigers richting Brussel het hardst geroepen, want zij, en zij alleen krijgen gratis frisdrank en pizzapunten wat uiteraard gemor doet opwekken bij de vele andere reizigers dit in hetzelfde bedje ziek zijn. Na uren bedenk ik dat ik mijn broer in Oostende een sms’je kan sturen om te vragen uit te zoeken wat er aan de hand is via de site van Egyptair. Er staat volgens hem op dat we delayed zullen vertrekken om 12h30 maar we zijn half één al lang voorbij. En na vijf uur vertraging komt het er dan toch van. De mist is al uren verdwenen en we mogen met een busje het vliegtuig in richting Brussel. We landen er bij -4°C, ik had het weerstation gecheckt op de luchthaven van Windhoek gisterenmiddag en daar was het +30,2°C, brrr. Er rest me alleen nog Nele en Greet te bedanken voor hun geduld wanneer deze plantengek weer eens een heuvel op wilde terwijl zij misschien liever naar de beestjes gingen zoeken. Jullie waren prima reisgenoten. Nele, je was een schitterende co-piloot en Greet, je hebt je prima gekweten van de financiële besognes en het bijhouden van de kastoestand. Aan alle mensen op het thuisfront : bedankt voor de toffe reacties op het tuinforum en in PM als reactie op mijn blog. Graag tot een volgende keer !
Met plezier gedaan hoor, bovendien heb ik op deze manier ook voor mezelf een manier om af en toe terug te blikken op een maand Namibië. Details vervagen immers heel snel wanneer je zo lang weg bent geweest.
Er is een nieuwe rubriek gemaakt onder cactussen (reisverhalen) Daaronder kunnen alle verslagen gepost worden van reizen, (waaronder de reeks nu van Namibia)